psikiyatrik ilaç kullanmak

birçok açıdan zor bir durumdur. insanların tepkisi çoğu kez can sıkar bu konuda ki zaten sizde hassaslık da başlamıştır. bir yandan hastalık(lar)la mücadele ederken bir yandan ilaçların yan etkisi derken birde insanlar üzünce kısır döngüye girilir. bu mücadelede yalnız olduğunu çok iyi anlar insan.

diğer ilaçları kullanmaktan farksızdır aslında. o farkı kafanda sen kendin yaratiyorsun.

asla doktor kontrolü olmadan leblebi gibi yutmayın çok sakattır

tedavi amaçlı kullanıldıkları sürece omaylanan ve desteklen bir davranış olmalı. bu hayatta ne hastalıklar.

kişilerin belirli sorunlar içerisinde baş edemediği durumları en aza indirgemek amaçlı kullandığı ilaçlardır. genel olarak içerisinde oluşan bileşenlerin sakinleştirici, uyuşturucu ve kişinin daha umursamaz daha rahat bir hal alması beklenir. doz yükseltme durumu ise kişiden kişiye değişmektedir ve bağımlılık yapma özellikleri vardır. doktorlarınıza danışmadan bırakmanızı tavsiye etmem.

genelde halkın hepsine antidepresan dediği ilaçlardır. halbuki antidepresandan başka antiepileptik, antipsikotik gibi ilaç grupları da var.

en korkulan şey de bağımlılık yapmasıdır. merak etmeyin baģımlılık yapan ilacın üzerine eşşek kadar "yüksek riskli bağımlılık yapıcı ilaç" yazarlar. geriye kalan ilaçlar daki şey bağımlılık yapma değil, birden bırakıldığında kesilme sendromu yapan ilaçlardır. bu yüzden birden bırakılmaz ki kişi kafayı yemesin bırakırken.

bazı ilaçlar birden fazla hastalığın tedavisinde kullanılır. örneğin bipolar olup reçeteyi okuduğunuzda "lan benim epilepsim yok ki" demeyin.

halk arasında en büyük yanlış inanış psikiyatrik ilaçların beyni uyuşturduğu ile ilgili yaygın bir yanlış inanış vardır. aksine bu ilaçlar sizin toparlanmanızı sağlar. kafayı bir şeye takıyorsanız takmamanızı, uyku uyuyamıyorsanız uyumanızı, yemek yemiyorsanız yemenizi sağlar. bu psikiyatrik ilaçların pek azı sizi beyninizi halk arasındaki tabiriyle uyuşturur. öyle bir ilaç gereksiniminiz olmanız için ya intihar girişiminde bulunmanız ya da etrafa ciddi şekilde saldırıyor olmanız lazım.

bu ilaçların çoģu en az iki hafta sonra etki eder. çünkü beyin kendisine gelen ilacı düşman algılar ve baskılar. iki hafta sonra beyin aman beee senle mi uğraşcam deyip ilacın işini yapmasına izin verir.

bazı ilaçlar da bünye alışana kadar kabızlık, el titremesi, kas sertleşmesi gibi yan etkiler yapabilir. kabızlık için eczaneden müsil falan alın gitsin.

kullanmak gerekiyorsa direnmeye gerek yok. başın ağrıdıgında grip olduğunda nasil ilaç içiyorsan psikiyatrik ilaç kullanmakta o kadar doğal ki zaten ruhsal bozukluklar hayat kalitesini ciddi şekilde etkilemekte.kar zarar oranı düşünüldüğünde çoğunlukla kar kısmı daha fazla olmakta.

bir de bırakması vardır ki çok fena manyaklıklarla karşılaşırsın. paxera yı bırakırken bildiğin psikotik belirtiler göstermiştim. zorunlu olmadıkça kullanmamak iyi olur, ben ölmemek için kullandım.

başka psikiyatrik sorunlara yol açar.

valla lustral kullanıyorum şu ana kadar ağzım köpürmedi, bol keseden sallayan yazarlar başlığı şeklinde değiştirilmesi gereken başlık. insanlar bunu mecburiyetten kullanıyor boklaması kolay artizler.

geçen hafta boşanan bir arkadaşımın “iyiyiz dedik ama ilaç da kullanıyoruz” diyerek buruk bir tebessümle ilacını açarak gerçekleştirdiği eylem. arkadaşımın kendisi psikolog. keşke kimse buna ihtiyaç duymasa. asla başıma gelsin istemem.

insanı ruh halinden ruh haline sokan, asla bitmeyecekmiş gibi gelen durumdur. bazen farkındalık geldiğinde kendini anlamsızlığın ve umutsuzluğun içinde bulursun ama sonunda galip çıkmaya başladığını anlarsın.

hastalığını tedavi edebilen bir ilaçtır. kullandığını, bazı anlamazlara söylediğin zaman sanki b*k içiyormuşsun gibi tepkiler verebiliyorlar. ne zaman normalleşecek acaba bedensel hastalıkların olabileceği gibi ruhsal hastalıkların da var olduğu

bahane edilerek deli olarak adlandırıldığım durumdur. belki de bu yüzden inatla en basitinden kırmızı reçetelesine kadar her türlüsünü kullanmayı reddetmiş olabilirim.
ailenden gizli tedavi olmaya çalışmak da cabası

günümüzde ekmek ve su gibi olan temel ihtiyaçlardan olmuştur.

gerekli durumlarda doktor önerisiyle kullanılabilecek ilaçlar. neden bizim ülkemizde ağrı kesici veya diğer sağlık sorunları için kullandığımız ilaçlardan farklı bir muameleye maruz kalıyor anlamıyorum... gelişmemişlik olabilir mi?

etkisi uzun vadede görülen ilaçlardır. yaklaşık altı aydır lusral ve geceleri uyumak için zestat kullanıyorum, ilk başlarda bir faydası olmadığını düşünüyordum ama genele bakınca her şey daha bir yolunda. antidepresan kullanmayı zayıflık olarak görenler, neden uyuşmak istiyorsun diyenler var bir de. bu bir ilaçtır arkadaşım, uyuşturucu değil, senin vücudunun, hormonlarının doğru çalışması için tiroid ilacı kullanman ne kadar gerekli ise bu ilaç da benim için gerekli. lütfen kulaktan dolma bilgilerinizle böyle ciddi konularda fikir belirtme hakkı görmeyin kendinizde.
(bu ilaçları kullanırken alkol almamak lazım tabi en doğrusu o ama siz de benim gibi içmeyi sevenlerdenseniz ve bira fiyatlarından şikayetçiyseniz müjde; artık üç bira güzel olmanız için yeterli olacaktır, eşik biraz düşüyor)

kullandığım dönemde, bundan hiç utanmadım. söylemekten de çekinmedim. tedavi olmam gerekiyordu oldum. sonuçta beyin daha kapsamlı bir organ olduğundan rahatsızlandığını kabul etmemek ya da çirkin yakıştırmalara maruz kalmak kaçınılmaz. ama düzgün düşünemediğinizi farkedip bunun bir hastalık olduğunu ve tedavi edilebilirliğini kabul etmek işinizi daha kolaylaştırıyor.

psikozum, depresyonum, ataklarım için kullanmadığım çok az şey kaldı. bu ilaçların hiçbiri sihirli değnek değil. hasta tedaviye ve kendine inanmıyorsa en baba kırmızı reçeteli ilaç bile çöptür. ben inanmadım, hâlâ aynı bokun içinde debeleniyorum.

bağımlılık yapıyor tek sıkıntısı bu. ha bir de karaciğer var.