rainer maria rilke şiirleri

sen ne yaparsın tanrı, ben ölünce?
testin olan ben kırılıp dökülünce?
içkin olan ben bayatlayıp bozulunca?
giysin de, işin gücün de ben olunca yitirirsin anlamını benimle.

olmaz artık evin barkın bile, candan ve sıcak gözlerle selamlayanın.
çıplak kalır yorgun ayakların ayrılınca ben, sandalların.

o büyük harmanin düşer omuzlarından.
sıcak bir yastıkta yatarcasına yanaklarımda dinlenen bakışların aranır dururlar beni, şaşırmışcasına
ve güneş batarken uzanırlar yabancı taşların soğuk kucağına.

sen ne yaparsın, tanrı?
kaygım var.

seçilmiş şiirleri- duino agitlari- s-42

nasıl tutayım ki ruhumu,
değmesin diye seninkine? nasıl
tutup da kaldırayım onu senin üzerinden başka şeylere?
ah, karanlığın ortasında yitik bir şeylerin içine koyayım isterdim ruhumu,
yabancı, sessiz bir yere,
senin derinliklerin titreşirken titreşmeyen.
lâkin her şey, bize dokunan, sana ve bana,
ikimizi birden alıyor, iki telden tek ses çıkaran
yayın çekişi gibi.
hangi enstrümanın teliyiz?
hangi kemancı tutuyor elinde bizi?
ah, güzel şarkı.

uzak gece rüzgârı