1.
bugüne kadar izlediğim filmler arasında en çok abartılan filmin tarantino'nun pulp fiction'ı olduğunu düşünürdüm, ta ki dün akşam bu filmi izleyene kadar... öncelikle, film overrated oğlu overratted. şimdi diyeceksiniz ki, "yahu yapıldığı yıla göre yargıla!" evet efendim, yapıldığı yıla göre yargılıyorum, son 1,5 senedir sadece 1920-60 arası filmleri izliyorum. bu film 1920-60 arası yapılan izlediğim filmler arasında kesinlikle ama kesinlikle en abartılmış olanı!
şimdi filmin neden abartıldığını anlatmadan önce, başka bir interaktif sözlükte okuduklarımdan bahsetmek istiyorum. insanlar dünyanın en iyi filmi, sinematografisinin inanılmaz müthiş olduğundan bahsetmiş, hatta birisi demiş ki, "filmde kamera, sinema tarihinde bir ilki yaşatıyor insana... direkt olarak güneşe odaklanıyor..." ahahahaha...
bakın, sinematografisi berbat oğlu berbat, yani yeni kattığı hiçbir şey olmadığı gibi çekim açıları olsun, bazı sahnelerde kameranın aşırı titremesi olsun *ahahahaha*, siyah beyaz da olsa renk geçişleri olsun, berbat, berbat ulan berbat! bu filmdeki sinematografiye övgü dizen insanların ağızlarını burunlarını kıra kıra dr. mabuse, der spieler izletmek istiyorum, izledikten sonra "abi iyi ki dayak yemişim, bu nedir yahu? hem de 1922 yapım!" derler.
filmin insana kattığı iyi bir kısım elbette ki var, o da şu... birisi ne anlatırsa anlatsın, bunu kendi çıkarına göre süslediğini ve gerçeği öyle anlattığını biliriz... hoş mu? kesinlikle, oyunculukların da kötü bir tarafı yok, hatta bazı kısımlarda iyi...
ama genel olarak vasat bir film bu. baktığın zaman dönemine göre ortalama, sadece o dönemin japon sineması hakkında daha iyi bilgi veriyor bizlere, japon kültürünü tanıtıyor artı yanları bu.
ne senaryosu inanılmaz ilgi çekici, *ki uyarlama olduğunu biliyorum*, ne de gidişatın insanı çeken bir etkisi var.
benim yorumum 10/5. şimdi sırada seven samurai var, o da bunun gibi vasat bir film ise akira kurosawa filmleri moruk yha diyeni 3 yerinden gözümü kırpmadan bıçaklamaya geliyorum.
şimdi filmin neden abartıldığını anlatmadan önce, başka bir interaktif sözlükte okuduklarımdan bahsetmek istiyorum. insanlar dünyanın en iyi filmi, sinematografisinin inanılmaz müthiş olduğundan bahsetmiş, hatta birisi demiş ki, "filmde kamera, sinema tarihinde bir ilki yaşatıyor insana... direkt olarak güneşe odaklanıyor..." ahahahaha...
bakın, sinematografisi berbat oğlu berbat, yani yeni kattığı hiçbir şey olmadığı gibi çekim açıları olsun, bazı sahnelerde kameranın aşırı titremesi olsun *ahahahaha*, siyah beyaz da olsa renk geçişleri olsun, berbat, berbat ulan berbat! bu filmdeki sinematografiye övgü dizen insanların ağızlarını burunlarını kıra kıra dr. mabuse, der spieler izletmek istiyorum, izledikten sonra "abi iyi ki dayak yemişim, bu nedir yahu? hem de 1922 yapım!" derler.
filmin insana kattığı iyi bir kısım elbette ki var, o da şu... birisi ne anlatırsa anlatsın, bunu kendi çıkarına göre süslediğini ve gerçeği öyle anlattığını biliriz... hoş mu? kesinlikle, oyunculukların da kötü bir tarafı yok, hatta bazı kısımlarda iyi...
ama genel olarak vasat bir film bu. baktığın zaman dönemine göre ortalama, sadece o dönemin japon sineması hakkında daha iyi bilgi veriyor bizlere, japon kültürünü tanıtıyor artı yanları bu.
ne senaryosu inanılmaz ilgi çekici, *ki uyarlama olduğunu biliyorum*, ne de gidişatın insanı çeken bir etkisi var.
benim yorumum 10/5. şimdi sırada seven samurai var, o da bunun gibi vasat bir film ise akira kurosawa filmleri moruk yha diyeni 3 yerinden gözümü kırpmadan bıçaklamaya geliyorum.
devamını gör...