romeo'nun zehri içmesine kimsenin engel olmaması

yadsınamaz bir gerçek.

bu tiyatro senelerdir oynanıyor. seyircilerden biri kalkıp "yapma, içme o zehri. gel senle bi pavyona gidelim juliet filan kalmaz" dememiş. bu nasıl bir boşvermişliktir anlamıyorum. romeo'nun öleceğini bilmeseniz neyse dicem.

hadi onu geçtim raskolnikov'un o cinayetten sonra pişman olacağını biliyordunuz hepiniz. bir kere "yapma etme be birader para işi kolay çözülür o iş" demediniz. pisi pisine baltayla biçti o yaşlı kadını. o yaşlı kadının belki nasusa karşı teemo alan bir torunu vardı. tamam uyuz bir çocuktu belki ama o çocuğu ninesiz bıraktınız siz.

peki ya anna karanina. ulan kadın trenin önüne atladı 80 parçaya bölündü be. bir asker için bide. "ya kızım 2-3 sene sabret bi savaşa filan gider allahından bulur o şerefsiz" diyip kızın sırtını iki sıvazlamak çok mu zordu gerçekten?

hadi rus olduğu için bişey demediniz. peki ya bihter. "yapma etme bihter, behlül cesaretsizin teki onun için değmez. kıyma o güzel kalbine" diyemediniz. o final bölümünün yayınlandığı perşembe gecesini hatırlıyorumda sokakta evsiz bile kalmamıştı. herkes bihter'in öleceği o sahne için tuvalete bile gitmedi. koca ülkede bir kişi bile "yapma etme demez mi" ya nasıl bir toplum olduk.


oturup tv başında, elinizde kahve yağmurlu havalarda okudunuz, çokca izlediniz. biriniz bile uyarmadı bu insanları. yitip giden hayatları izlerken keyif alıp, alkışladınız.

doğruları söylemek zordur, kabullenmek dahada zor biliyorum ama hepiniz ikiyüzlüsünüz.

biz yaşadıkta noldu bir de romeoyu yaşatıp onun kahrını çekelim

romeo ölmeli diye bir film vardı başlık onu çağrıştırdı. belki de böyle bir mevzu vardı bilemiyorum altan.

romeo'nun zehri içmesine engel olana kadar juliet'e romeo'nun ölmediğini söyleyip intihar etmesine engel olabilirsiniz hem aşıklar kavuşur. biraz vefalılarsa çocukları olunca adınızı koyarlar ama yok juliet ölsün romeo âlem yapsın. hiç yakışmıyor bu düşünce hiç.