ruh hali

bir insanı vezir de rezil de yapacak olan şey

bir çeşit duygu halidir. bir insanın ruh hali günde 159 kere değişebilir. sakin olun eğer öyle oluyorsa normal sıradan bir insansınız demektir. aksi olsaydı endişelenmeniz lazım gelirdi.

şu sıralar standart. dengede tutmak için çok uğraşıyorum.

karadeniz gibidir. asla sakin ya da stabil değildir. yine de kendimi böyle seviyorum canım kendim.

sözlüğe girdikten sonra aramızın düzeldiği, z kuşağının mood diye adlandırdığı psikolojik bir durumdur

ruh haliniz bozuksa, zeki olmanız bir şey ifade etmez. çünkü bozuk bir psikoloji sizi vasat kılacaktır.kendinizi gerçekleştirirken sağlıklı adımlar atmanızı engelleyecektir.

egonuzun düşmesine sebep olacak hatalarda bulursunuz kendinizi.

tabiri caizse

pinhaninin "küçük bir evde " albümünün "ben de delirdim" şarkısı ile kısaca özetleyebilirim.
"ben de delirdim, belli etmiyorum
yüzümde tebessüm, içim darmadağın"

senede birkaç defa gelen ve en az bir ay süren depresyon halinden yeni çıkmış bulunuyordum ki dün sabah bir daha nüksetti.
seneler sonra anlamıştık ki (doktor kontrolüyle) tamamen pko'dan kaynaklanıyormuş.
şimdi de depresyondayım ama bilinçli bir depresyon.
yani boğuluyorsun ama gülüyorsun. saçma sapan bir ruh hali.
düşman başına

hayatın ritmine göre dangalanan ruh durumu. hava gibi, güneşli de olabiliyor parçalı bulutlu da olabiliyor.

bir şeyleri anlatmak için çabalayamayacak kadar yorgunum.

stabilize etmesi en zor şeyler arasında sayılabilir. gerçekten de, insanın hem en yakın hem de en uzak olduğu bir şeydir: iyi ruh hali.

en uzağız dedim çünkü iyi olmaktan uzak olduğumuzda kendimizi hissettiğimiz depresif ruh hali ve de değersizlik hissi gerçekten de dünyanın en berbat şeyi olmaya aday gösterilebir. öyle bir haldir ki, sanki bu dünyada yaşamaya, nefes almaya hakkınız yokmuş gibi hissedersiniz. kendinizi ucube olarak görürsünüz. ama bütün bunları sorgulamayı aklınızdan pek geçiremezsiniz. beklersiniz, belki biri çıkacak karşınıza ve en büyük umut ışığını, yaşama sevincini o verecek size. maalesef ki düşük bir ihtimaldir bu. insanlar öyle karanlıkta kalmış, depresif kişileri pek de çekici bulmazlar. sizin de bu sebeple gitgide nefretiniz ve isyankarlığınız artar hayata karşı; çünkü siz bir hiçsinizdir ve insanlar da hiç'leri sevmiyorlar!

aynı zamanda en yakınızdır da dedim iyi hissetme ruh haline; çünkü sarkaç bir uçtan öbür uca sanki ışınlanırmış gibi hareket eder; kendinizi birden iyimser, neşeli, pozitif bir ruh halinde bulursunuz. kim ne derse desin, bu, dünyanın en iyi şeylerinden biridir. kendini iyi hissetmek, mutlu hissetmek, sevdiğini ve sevildiğini hissetmek, sakin hissetmek, dingin hissetmek, bir şeyleri başarabildiğini ve başarabileceğini hissetmek.

bu kadar zor olmamalıydı diye düşünür durursunuz; alt tarafı kendini iyi hissedebilmek ve bunun için bu kadar çaba sarf etmek... eğer böyleyse bunu da istemiyorum, lanet olsun dersiniz, dersiniz ama bu yine de istenilemeyecek bir şey değildir asla ve her ne kadar istemiyorum deseniz de, ona ulaşmaya çalışmaktan başka bir şey de yapmazsınız bu hayatta.

çözüm yolu yine kendimizde biten bir süreçtir bu. aklı kılavuz alarak mesela. akıl bizim için yararlı olan şey doğru; yararsız ve de zararlı olan şeyse yanlıştır der. kendimizi sevmememiz bizim için salt zarardır. insanları sevmememiz bizim için salt bir zarardır. iletişimi, sosyal beceriyi, neşeyi ve iyi düşünmeyi, iyi bakmayı sevmemek bizim için salt bir zarardır. kendimize güvenmememiz, kederler ve karanlıklar içinde hapsolmamız bizim için salt bir zarardır. akıl, bize, bu yoldan çık, kır dümeni, değiştir rotanı der. biz de kendimizi (zihnimizden geçen olumsuz düşüncelerin çözümlemesini yapıp onları bırakarak, terk ederek) aklımızın sözlerini dinlemeye karşı eğitebiliriz.

olumsuzluklar içinde yüzmek ve karamsarlıklar okyanusunda kaybolmak ve boğulmak da mümkündür; kendine bir rehber, bir kılavuz edinerek: "yok hayır, ben, beni iyi edecek şeylerin peşinden gideceğim, aklımın, gerçeğin, doğrunun, iyinin sözünü dinleyeceğim" diyerek rüyalarımızdaki güvenli ve huzurlu o sahil ve adaya kulaç atmak da.

bana özel olan şu sözlerle bitirmek istiyorum:

yol uzun ve zahmetli

ama aynı zamanda zevk, heyecan, neşe verici bir yol, kendini değiştirmek ve değişebildiğini ve dönüşebildiğini,gelişebildiğini görmek, bir mucize, bir sihir gibi bir şey olacaktır bu duygu.

bir örnekle açıklamak istiyorum.

şu an bir sözlük hanfendisinin mınnak memiktolarına başımı koyup gelecekten bahsetmek istiyorum.

faraza 1 dakika sonra bu anı yakaladık diyelim, öylece uzandım. tek kelime etmeden kalkıp gideceğimi biliyorum.

kısmet hep.

mevsim geçişi ve borderline olmama rağmen gayet stabil olması beni şaşırtıyor. buna çok ihtiyacım vardı.

benim için şöyle olan, mood’tur.

kişinin birbirine tamamen tezat iki düşünceyi farklı zamanlarda dışarıya savunabildiği enteresan olgu.

tek şarkıyla, tek filmle, tek yemekle, tek bir sözle, tek insanla değişebilen kavram.

sürekli değişen şey. sabah boney m - daddy cool dinleyip dans ediyodum, şimdi ferdi özbeğen dinleyerek yatağımdan çıkamıyorum.