sabahları yapılan rutin davranışlar

film çekiyorum kendi başıma
aynaya bakıyorum sinirli ve yılgın bi şekilde
elimi başıma götürüp tribe giriyorum
iç sesim: “how did u do that!”
aynaya yumruk atıp kırmaya göd yemiyor

dişimi fırçalıyorum sonra ama o da filmlerdeki gibi olmuyor
kuduz köpeğe dönüyorum, ağzım köpük içinde
güne 1-0 yenik ve moralmensiz başlıyorum

saatin titresimiyle yataktan firla...
2-3 dakika kadar karga bokunu yemeden kalktigin icin aklina gelen herseye kufret...
2 dakika yatakta oturup duvarlara, tavana falan bos bos bak...
tuvalete git...
tartil...
aynaya bak" oha! cok iyiyim lan!" de....
bir bardak su ic.
dislerini fircala, o sirada midene vakum yap.
mekik cek.
giyin.
o gunluk yiyeceklerini hazirla, gram gram hepsini hesapla, yaz bi kenara.
ise git.

dişimi fırçalamayı yetiştiremem şimdi. işte fırçalarım. ya da dur ilk çişimi orda yapayım çok geç kaldım.

her sabah aynı ikilem.

elimi yüzümü yıkamadan kahvemi koymak, rutinleri yaparken kahve kokusu ile güne başlamak ve evden çıkmadan kahvemi içmek.
diğerleri teferruat.

hem uykumu, hem umudumu bölen alarma,
baş köşeye oturan borçlara ,
sürekli boyumun ölçüsünü aldığım asgari ücrete,
tersine akan düzene ve üzene temiz bir sövdükten sonraaa troid ilacımı içiyorum aç karnına , önemli .