sadece askerde karşılaşılan olaylar

eğitimsiz, bilgisiz ve olabilecek maksimum seviyede cahil insanlara saygı göstermek zorunda olmaktır. bu insanların rütbesi tabii ki uzman çavuştur.
kamuflajsız oldukları her mecliste, her alanda adam yerine konulmadıklarından, askeri bölgede er görünce aslan kesilirler.

metal su bardağı.

gece 1.30 da taş taşımak için uyandırılmak. acemilikte bunu yaşadık. uyurken bir anda dürtüyor biri:"şşşt kalk hadi" sebep? taş taşınacak. yarım saat taş taşıdıktan sonra uyuduk. askerlik vatan borcu diyenlere o ara başladım tonla küfretmeye.

selam alıp vermekte zorlanan arkadaşlar öğrensin diye ağaç, teneke, taş gibi nesnelerin karşında durup, bilmem kaç kere selam vermek.

eğitim alanında sırada beklerken komutanın biri bağırdı orman mühendisi var mı diye. eleman biri de atladı ortaya ben orman mühendisiyim komutan diye. sonrasında bize istirahat verdiler, elemana 4 saat çapa yaptırmışlar.

dağda bulduğun suyla, önce elini yüzünü yıkamak. daha sonra başka su bulamadığın için aynı suyu içmek.

banyoya sıçılması

-ödülü tek kişinin,cezayı herkesin alması.
-günlerdir bir damla su olmadığı bilinse de sinekkaydı tıraş zorunluluğu.
-çamur deryasına rağmen içtimada botların boyalı ve temiz istenmesi.
-üç günde toplam 6 saat uyuyabilmiş erbaşa yapılan "uyumayın" uyarısı.
-iki dakika duş alabilmek için bir saat yol gidilmesi.
-yıllardır bir kez bile yıkanmamış uyku tulumunda yatmak.

1

oluk oluk yağmur yağsa bile, emirsiz parganın kapşonu açılmaz ve takilmaz.

yedeksubay okulunda 1 ay şap atmışlar yemeğe mi artık suya mı?
ulan 1 ay boyunca hiç mi canın çekmez,hiç mi kuş ötmez!
ötmüyor gerçekten.200 kişi aynı şeyden müzdarip.
ama o 1 ay da geçti.şap devri bitti.
işte bitiş o bitiş.
bittiği gün,kuşun öttüğü gün bir başkaydı.
tarih altın harflerle yazdı şap devrinin bitişini.

askerde yemeklere şap atılmaz. bu bir şehir efsanesidir. kuşun ötmemesi yabancı ortamda yabancı kişilerle kalmaktan dolayı kaynaklanan psikolojik bir etkidir.

pisuvarda ayak yıkayan gördü bu gözler.

ağaca selam vermek, çam ağacının iğne yapraklarını toplamak, emir alınca istesen de yerine getirmen gerektiği...

benim yaptıklarım askerde;

yasak olduğu halde dışardan hergün yemek söylemek.
nöbet yerim olan resepsiyonu hergün terk etmek. *
hileli üye kaydırarak istediğim kişiye oda vermek. *
kendim kullanmak için odanın birini süresiz kapattım. *

15 ay askerlik yaptım ve çok fazla anım var. bordo bereli şapkam olmayabilir ama benim de bordo koltuğum vardı. ne yazdım bilmiyorum. *

asla karşılaşamayacağım şeyler.

doğrudan görmedim ama yürüyen her şeye selam verip duran her şeyi boyamak diye duydum.

şaka maksatlı arkadaşları tarafından bıçağı alınan asker telaş içinde gomutanim gılıcım yok !
komutan: kim aldı lan bunun bıçağını!
böyle garip olaylar dizisi.

bir bölük askerin tamamının (240 kişi) 10 tane kabini olan banyoda yarım saat içinde duş almak zorunda olması.

yatağı ikiye katlayıp çarşafı alabildiğince gergin olsun diye sıkıca bağlayarak, bırakmak.

yatağı ikiye katlamak nedir ya.

ekşideki en favori başlıklarımdandır bu.

kestane balı kişisi olarak kışın köründe karargahtaki gece görevini bitirmiş 22:00/23:00 gibi kafamda kep yerine bildiğin sivil yün bere varken koğuşlar bölgesine doğru yola çıkmıştım.

yolda şişme montlu ve kapişonlu biri sessizce yanımdan geçer ve arkadan :

- bak bakalım buraya.

diye seslenir.

dönüp bakmamla aynı anda;

- sen kimsin gecenin köründe karargah bölgesinde ne işim var diye sorarım.

karşımdakinin kapişonu indirip de tabur komutanı kurmay yarbay olduğunu görmemle korkudan etrafta girecek bir delik aradım ama bulamadım.

kendini tanıt, tekmil vs derken anlayış gösterip yol vermişti.

o dönemde kışlada inşaat işi vardı ve ben tabur komutanını bildiğin inşaat amelesi zannedip selamsız sabahsız posta koymuştum.

muhtemelen o da bu hassasiyeti anladı. yoksa şu an hala tuvalet nöbetinde şafak sayıyordum.

(bkz: tuvalet nöbeti)