sağcı şairlerin pek kalıcı olmaması

cahit zarifoğlu, abdurrahim karakoç , ibrahim tenekeci, necip fazıl kısakürek, hepsi kendilerince iyi şair olabilir. ama nazım hikmet hepsini bir dizesiyle uçurur , yok eder gibi geliyor.

ismet özel hepsini uçurdu gitti bence.

hayatında kendini bir kez olsun sağcı olarak tanımlamamış birisi olarak yanlış bir çıkarım olduğunu söyleyebileceğim çıkarımdır.

aynı şekilde romancılarda da geçerli durum vardır istisnalarda dışında (bkz: nihal atsız) solcu yazarların kalemleri daha güçlüdür

şairlik,durumdan memnun olunmaması,azınlıkta kalmak ve acı çekmekten beslendiği için böyle olması doğaldır fakat örnek verilen hicbir şairin de öyle gelip gidici şairler olduğuna katılmıyorum.

eşcinsel olmayanların da sinema ve dizide yükselememesi gibidir. sanat sanat için değil sekülerlik için olunca sağcılar da kendi sanatçılarını tanıtmayınca böyle olur tabi.
necip fazılın hem anlam hem de kelime oyunları nazım'ın hangi dizesinde var?
ün yapmamışsa bu bizim suçumuz yoksa solcu şairlerin muhteşemliğinden değil

kanımca, ideolojilerden bağımsız olarak şiir yazmanın devrimci bir eylem olmasından kaynaklıdır. muhafazakar karakterlerin, yani amigdala insanının* yazdığı şiir, şiir olmaktan çok güzel ifadelerin alt alta sıralandığı bir disiplin türü oluyor. oysa dağınık, pasaklı bir adam da olsa devrimci ruhlu bir insan kendini unutup dizelerinde birtakım şeylere kafa tutarak şiiri yaratıyor. yeri geliyor kendini deviriyor, şiir oluyor.

(bkz: ahmet erhan)
(bkz: ahmet telli)
(bkz: atilla ilhan)
(bkz: can yücel)
(bkz: nazım hikmet ran)
(bkz: ahmed arif)
hatta (bkz: hüseyin nihal atsız)

konu sınırlı olduğu için olabilir.

din.
allah.
kuran.
peygamber.
cennet ve cehennem.
helal ve haram.
secde ve kıble.
eeee
bu kadar.

yaşasalardı çoğu ışidçi olurdu bu adamların.
ismet özel denen ışidçi gibi.
müslüman adam terörist olur diyordu.