sahilde kafka

haruki murakami'nin okuduğum ilk romanı. sayfa sayısının çokluğuna rağmen öyle akıcı ki hızla ilerleniyor.
oşima ve nakata en sevdiğim karakterler. öyle ki sonlarda artık hep nakata'nın olduğu bölümlere geçmek istiyosunuz.

"sahilde kafka
sen dünyanın bir ucunda
ben sönmüş bir yanardağın ağzında..."

ilk kez 2002 yılında yayınlanan haruki murakami romanıdır. 2009 yılında hüseyin can erkin tarafından türkçeye çevrilmiştir.
bence gelmiş geçmiş en iyi murakami romanıdır. kitap ayrıca amerika'da yayınlandığı yıl the new york times tarafından yılın en iyi romanı seçilmiş.

tam gezi olayları zamanında okumaya başlamıştım bu kitabı. gündüz iş, akşam nöbet, uyumadan hemen önce gözüm sızlarken okumaya çalışmıştım. şahane bir başkaldırı. şahane bir kaçış hikayesi. ilk kez murakami okuyacaksınız kesinlikle bu kitabından başlayın derim.

kitabın kahramanı kafka ile şehir şehir dolaşmak çok güzel ve nefes nefeseydi benim için. kafka'nın 16 yaşında henüz bir çocuk olması bir yana, bu çocuğun evi terkedecek kadar cesur olması, terkederken yaşadığı çekinceleri ve tabii yol hikayeleri bu kitabı gönlümde çok başka yerlere koyuyor. sanki kafka'yla kendi çocukluğundan uzaklaşıyorsun ve gerçekliğini bulma yolculuğuna çıkıyorsun.

bir haruki murakami kitabıdır.

yazar, bu kitabın dünya edebiyatının dev isimlerinden biri ve benim yol göstericim franz kafka ile bir alakası olmadığını söyler. elbette bu bir yalandır, haruki murakami’nin bize söylediği onca yalandan sadece bir tanesi. içimdeki haruki murakami’yi öldürme isteğini harlayan bir yalan.

kitabın baş karakteri kafka tamura’dır. isminden zaten çek yazarla bir alakası olmadığı belli. ve on beş on altı yaşlarında babasını bir kehaneti yüzünden evden kaçar. hermann kafka ile bir alakası yok elbette bu baba hikayesinin. ayrıca franz kafka’nın amerika romanını baş kahramanı karl rossmann’ın aynı yaşlarda olması da sadece tesadüf.

kafka tamura zihninde bir karga ile dolaşır. bu arada tamamen tesadüf eseri kafka sözünün çekçe karşılığı karga’dır. kafka yolculuklarının sonunda bir kütüphaneye sığınır. ve hikayesi devam eder.

diğer bir karakter olan satoru nakata ise başına gelen bir talihsizlikten sonra hayatını değiştirmek zorunda kalmış bir adamdır. kafka tamura ile denk gelecektir elbette. bu adamın tuhaf yanı ise kedilerle konuşabilme yeteneğidir. hani şu kargaları avlayan kediler var ya, işte onlarla. o da bir başka cinayet hikayesinin kahramanıdır.

çok güzel bir roman yazmıştır bay haruki murakami ve çanlar sayın yazar için çalıyor.

aman tanrım didim. kitaba tepkim budur.

yazarın ilk kadınsız erkekler kitabını okumuş ve eh bu muymuş murakami demiştim. idare eder bir yazar olarak gördüm. ama araştırma yapıp tekrar okumaya karar verdim veee çok iyi yapmışım. sahilde kafka çok iyi bir eser. öyle iyi ki bir günde 240 sayfa okuyup kör oluyordum az kalsın. bir de doğan kitap karınca duası gibi basmış. allah razı olsun. yazıları göreceğim diye boğun fıtığı oldum.


efendim kitabın konusuna gelecek olursak kafka tamura adlı bir gencin rüyalarını kaçıran, kendisine uykuları zehir eden bir kehanetten kaçmasını anlatıyor kitap. kehaneti yapan da babası. öyle baba düşman başına bile vermesin rabbim ama orası ayrı konu. kafka ne kadar bu kehanetten korkup kaçsa da onu içinden atamaz. her attığı adımda acaba bu sefer gerçekleşecek mi yoksa bu o mu diye hayatı kendine zindan eder. bu arada kitap bittiğinde kehanet gerçekleşti mi gerçekleşmedi mi okuyucu tam karar veremez. heer yerde bir gizem. lanet haruki. gizem demişken kitapta bir de toplu uyku olayı var ki beni çok etkiledi. bu uykunun etkilediği nakata karakteri ise kitapta en sevdiğim karakter oldu. sen mükemmel bir insandın nakata.

yazarın bu kitabında ayrıca betimleme gücünün de farkına varmış oldum. bir orman var kitapta, yazar orayı öyle güzel anlatmış ki resmen ormanın içinde gezdim. orman aşığı olarak böyle güzel tasvir beni benden aldı.

ve tabii ki yazarın biraz fantastik olaylara olan yatkınlığını da yine bu kitapta öğrendim. * tüm o acayip olaylar çok hoşuma gitti.

kusursuz bir metin. mutlaka okunmalı.

çantada taşıması oldukça zor olan hacimli bir murakami kitabı. gerçek anlamda bir tuğla, kitap. bayağı üzerine alçı çekip tuğla niyetine kullanılabilir.

okuma konusuna gelince, bir yere kadar alışmak zor. baba niye böyle bir kehanette bulundu konusu kafamı kurcaladı sürekli ve net bir cevap bulamadım açıkçası. ancak okumak, özellikle bir noktadan sonra, çok güzel bir deneyimdi. betimlemeler, diyaloglara yedirilen o muhteşem öğretiler vs. gerçekten hoş. benim ikinci murakami kitabımdı. ilki renksiz tsukuru tazaki'nin hac yılları kendi adıma daha yalın bir anlatıma sahipti ama betimlemeler kesinlikle sahilde kafka'da çok daha iyi.