saldırgan sokak köpeklerine karşı alınabilecek tedbirler

artık özellikle de gece olduğunda sokakların efendiliğine soyunmalarıyla artistlikleriyle ve verdikleri göz dağı ile iyiden iyiye tehdit haline gelmiş serseri köpeklere karşı alınabilecek tedbirlerdir...

istesem de artık mahalle aralarında gece yürüyüşü yapamıyorum. çünkü huzursuz oluyorum. bir anda 8-10 tane köpek çevrenizi sarıyor. muhtemelen hepsi kuduz.
sokakta yürüme hakkın yok, burası biz ait evine git o... evladı! dercesine havlıyorlar.
ve ısırmaları an meselesi...
mahalleden ya da bir kaç aşağı mahalleden kaç tane genç kız kardeşime bu yüzden evlerine kadar refakat etmişliğim var. insanlar korkuyorlar. köpekleri atlatıp evlerine ulaşabildiklerine şükrediyorlar ya da biriden yardım istiyorlar..
sebep? köpekler saldırgan..

ben artık köpeklere karşı yanımızda çakı bulundurmak gerektiğini düşünüyorum. çünkü bir iki tane değiller. içlerinde insandan iri olanları var. mücadele edebilmek oldukça zor. hadi biri seni ısırırken kafasına sağlam yumruk geçirdin ya da gözüne parmağını soktun diyelim, diğerlerini ne yapacaksın?

o yüzden bıçak bulundurmak daha mantıklı.
bazı köpeklere ne yapsan da kilitleniyorlar ve asla bırakmıylar. hadi yetişkin erkekler belki biraz daha serin kanlı kalabiliriz ama çoluk çocuk ne yapsın?
vatandaş saldırıya karşı tedbir almak zorunda bence. hayvana şiddete karşıyız ama hayvanlar bize şiddet uygular noktaya gelmişse yapçek bir şey yok.

sokakta kedi köpek besleyip çoğalmalarına vesile olan ablaları hapise atmalı!
çünkü onların da suçu var..

sokakların efendisi
serseri
artistlik
göz dağı vermek
bunların tamamı insana özgü sıfatlar, dediğim gibi hala onları insanmış gibi düşünüp cezalarını da insana verir gibi kesiyoruz.

itperestliğin lüzumu yok topluca itlaf edilmeliler.

tecrübelerime göre her nedense bisikletli ve çocuklu insanlara daha çok saldırıyorlar. mümkünse yanınızda bisiklet ve çocuk olmasın ki, sokak köpeklerinin açık hedefi olmayasınız.

acaba neden daha çok çocuklara ve tekerleklere saldırıyorlar diye düşünürsek kolayca bulabileceğimiz tedbirlerdir.

gece yarısı, gece ve akşam saatleri köpekler daha saldırgan olur. kendi alanlarına bölgelerine girdiğinizde, sizi oradan kovmaya çalışırlar. defalarca hatta yüzlerce kez her gün yürümek zorunda olduğum yollarda karşıma çıkıp o vahşi dişlerini gösterip üstüme havlamışlardı, aşırı korkmuş ve titreyerek yürümeye devam ediyordum. hiç bir şey yapmıyordum, çünkü korkuyordum ve sakin bir şekilde yürümeye devam ettim.

başka bir gün neredeyse gün ağırmamıştı, hava neredeyse karanlıktı. o gün bir şeyden dolayı aşırı sinirli ve gergindim. kendimi dışarı attım ve peşime siyah bir köpek takıldı. o köpek durmadan peşimden geliyor ve bende ona durmaksızın sövüyordum. yanımdan git, defol diyerek hızlı hızlı yürüyordum. tek bir köpeğe bile tahammülüm yoktu hiç bir canlıyı görmek istemiyordum. sahilde çok büyük ve heybetli bir ağacın altına oturdum ve köpekte yanıma oturdu. tek başıma içimden sövmeye devam ederken tren rayların üstünde iki ayrı grup oluşturmuş iki farklı köpek sürüleri vahşi bir şekilde birbirlerine girmişti. köpekler aşırı saldırgan ve gürültülü bir şekilde bana yakın bir yerde duruyorlardı. benim sinirim daha çok artmaya başladı, onları gördükçe daha çok küfür ediyordum. şu an buraya yazmayacağım bir küfürü, sesli bir şekilde onlara söylüyordum. def olup gidin diyordum. o köpekler birbirinden ayrılıp bana doğru koşmaya başladılar. köpekle göz göze geldim. tek bir an her şeyi anlatmıştı. üstüme gelselerdi hepsini parçalayabilirdim. def olup gidin lan! burdan, sende def ol git burdan diyerek, def olup gitmişlerdi. o gün onlardan daha güçlü ve korkusuzdum. yanımdaki siyah köpeğe saldırdılar ve hemen yanı başımda oldu olay, bana saldırmaya cesaretleri yoktu. çünkü korkmuyordum.

gece yarısı sokakta tek başıma hiç bir insandan korkmadım, hep sokak köpeklerinden korkmuşumdur. hep sakın olmaya ve tehdit edici hal ve tavırları sergilememeye çalıştım. ancak benim için sokak köpekleri sahiden sıkıntıydı.

dedemin kangal bir köpeği vardı, hiç sevmem o cins köpekleri, o köpek kapıda beni görür görmez havlamıştı, bende "ne var lan! ne bağırıyorsun!" diye köpeğe havlamıştım. daha sonraki günlerde kangal beni eve yani kapıya sokmamaya başlamıştı. beni her gördüğünde, hırlayıp o vahşi dişlerini tehtid eder gibi gösteriyordu. o dişleri görünce ben gerilmeye başladım hayvan beni unutmadı ve kimseye hırlayıp havlamayan köpek sadece bana saldırmak istiyordu. en savunmasız olduğum zamanlarda ondan korkmuştum. babamın yüzüne masum masum bakarken, birden beni görür görmez yine dişlerini gösterek hırlıyordu. sevmiyordum o köpeği ve o bunun farkındaydı. üstelik ilk karşılaşmamızda o haklıydı bense ona gereksiz bir çıkış yapmıştım. ancak onu yenemedim ve arkadaşta olamadık.

tedbir alamazsınız.
siz köpeğe zarar verirseniz linç yersiniz,
köpek size zarar verirse ama onlar birer hayvan bizim gibi bilinç sahibi değil ki derler.
siz öldüğünüzle yaralandığınızla kalırsınız allah korusun tabi.
çözüm tüm köpekler için barınak.