sanat filmlerinde kendi kendine konuşma sahnesi

zaten iç gıcıklayan, cinnet geçirten sanat filmlerinde başrol oyuncusunun loş bir ortamda (zenginse şömine başında fakirse mum ışığında) filme yön verecek fikri sesli dile getirmesidir.
bir obje koyun bari onla konuşsun diyeceğim ama o da garip gelir ve onu da eleştiririm.
en temizi adama bir yan rol sırdaş ayarlamak gibi, bunu neden yapmazlar anlamıyorum? koy bir sırdaş sonra küssünler.

sanat filmlerinin olayı budur zaten. yani bir nevi durum hikayeciğine yaslanır. karakter sayısı az, olay örgüsü durgun olan sanat filmleri genel itibariyle diyaloglara tabidir