sarı sendika

hukuken sendikal hakların askıya alınamadığı ülkelerde kurulan işçi icin değil işveren ve iktidar için çalışan kurum kuruluş. bunların büyük oranda muhafazakar olması tabii ki şaşırtıcı değildir.

(bkz: hak-iş konfederasyonu)
(bkz: türk-iş konfederasyonu)
(bkz: memursen konfederasyonu)
ve bunların alt sendikalarini örnek olarak buraya bırakıp biraz da fonksiyonlarına bakabiliriz.

sendika dedigin mantığı gereği işçinin haklarını savunmak, iş güvenliğinin sağlanmasıni dayatmak ve elbette emeğinin karşılığı olan parayı almak için çalışmak gibi yükümlülükleri olan organizasyonlar olmasi lazım.
ancak en yakın örneklerini şu ohal uygulamalarında gördüğümüz gibi bu görevlerini yapmaya çalışan sendikaların, polis baskinlari, davalar, kurumların işçileri zorlayarak ayrılmaya zorlamasi ile kadük bırakılması sonucu bu sarı sendikalar bir nevi tek işçi temsilcisi konumuna getirildi. bu sendikalar da vatan millet naralarıni yükseltip patronlara yonelmesi gereken her talebi göğsünde yumuşatmaya devam etti.
ne iş kazalarında ölen işçiler için bir şey yaparlar, ne haksız yere işinden edilen çalışanlarla dayanışma gösterirler ne de açlık sınırının altinda yasayan emekçinin emeğinin karşılığını almasi için çalışırlar.
bunlar ancak babalarının hakkını savunsun.

sendikal mücadeleyi baltalamak, emekçilerin örgütlenmesini engelleyip emek gücünü bölmek için kurulan art niyetli kontra sendikalardır.

işveren çıkarına çalışan işçi sendikalarına verilen isim.

ismini duyar duymaz yandaş olduklarını anlasak da "bunlar neden sarı" diye de kendimize soruyoruz elbette. diğerleri 'kızıl' sendika olduğundan mı sarılar? yoksa binaları sarıydı da oradan mı çıktı?

yirminci yüzyılın başlarında fransa'da sarılar hareketi isimli bir hareketin faaliyet alanı olarak ilk kez ortaya çıkmış kuruluşlardır sarı sendikalar. sarılar, sınıf mücadelesini aslında bir 'mücadele' olarak görmeyip uzlaşmacı, diyalogcu yöntemleri savunur. bu sendikalar, onu kuran güçlere ve sonraki sahiplenici veya yürütücülerine bakıldığında milliyetçi gruplar tarafından idare edilmiştir ve edilmektedir diyebiliriz. dolayısıyla 1900'lerin fransa'sında da günümüz dünyasında da işçi hareketlerini ve özellikle en büyük kozu olan grev hakkını baltalamak için tetikçilikten ibaret faaliyetleriyle işçi değil patron, yurttaş değil devlet çıkarlarını gözetmişlerdir. daha sendikal hakların kazanımını doğru dürüst tadamamış işçi sınıfının ortasına konan bu 'hain' kurumlar o dönemde patron/devlet eliyle yönlendirilmemiş (ki buna inanmak güç) olsa dahi buna oldukça uygun bir anlayışta olduklarından işveren güdümünde yıllardan beri varlıkları devam eder. hareketin ilk yıllarında da mali ve fikri açıdan işverenlerle arasında bulunan organik bağ da sosyalist düşünceye karşı oluşturulduklarını anlamamızı sağlıyor. sendikal faaliyetin amacı ile bağdaşmayan grev kırıcılık, patron sözcülüğü gibi sevdalarından dolayı her dönemde onursuzluklarıyla anılacaklar.

genel olarak 'sarı' tabiri, hareketin adından geliyor denilse de bunu gerçekten binalarının renginin sarı olması veya kızıl'la bir karşılaştırma sonucunda daha uzlaşmacı ve apolitik bir renk olmasından ötürü böyle isimlendirildiklerini söyleyen kaynaklar da mevcut. sarılar'ın işçi sınıfının sosyalizmle özdeşleştirilmesini reddetmesi, sınıf mücadelesinde kullanılan araçlarda işverenden yana tavır alması sebebiyle kızıl ile yapılan kıyasın da pek yanlış olduğunu söyleyemeyiz.

dışarıdan bakıldığında sendika gibi görünen, aslında işçilerin hakkını gasbeden ve gizli gizli iktidara çalışan sözde sendikalardır. (bkz: eğitim bir sen) (bkz: memur sen) (bkz: türk iş) (bkz: türk eğitim sen)
diğer versiyonları için:
(bkz: sarı muhalefet) (bkz: sarı sanatçı) (bkz: sarı gazeteci) (bkz: sarı medya)