1.
kitap cesare pavese'nin ilk romanı. yazar kırk iki yaşındayken bir otel odasında intihar ediyor. tezer özlü okuyanların aşina olacağı bir yazar. kitaba gelecek olursak hapisten çıkan iki adam var. berto ve talino. talino makine ustası olan koğuş arkadaşına kendisiyle köye gelmesini ve iş yapmasını önerir. aslında pek istekli olmayan makine ustası kendini köyde bulur. kitabın ilk yarısı durağan bir köy, köylüler, köylülük üzerine inceleme gibi ilerliyor. kitaptaki o sıcak ve boğucu havayı hissediyorsunuz okurken. ama aniden olaylar değişiyor ve bu sefer kitabı elinizden bırakamadan bitirmiş oluyorsunuz. makine ustasının köyde önceden yaşananlarla ilgili öğrendiği gerçekler onu allak bullak ediyor. herkesin her şeyi bildiği halde hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam etmesi onu sarsıyor. üstüne bir de ortaya kan dökülünce. az daha çıldıracaktı karakter. yazar köylülerin psikolojik ve sosyolojik tahlilini çok iyi yapmış bana göre. kitabın arkasında italyan yeni gerçekçiliğinin ilk örneklerinden biri olarak kabul edildiği yazıyor. bence de öyle, hatta biraz fazla gerçek. son olarak kitapta en uyuz olduğum karakter köylü ailenin reisi, evin babası vinverra. bunlar ülkemizde de çokça bulunur. köyde felaketler kopar ama onlar hâlâ ekin derdinde, tarla derdindedir. olanların da hep üstünü kapatır ya da görmezden gelir ki tarlada çalışacak kollar azalmasın. tüü senin gibilerin de kalıbına, pis adam. talino sen de gün yüzü görme e mi. ilk roman için başarılı bir kitap. aferin pavese. sevdim seni.
devamını gör...