sensörlü lamba

görüş alanına girip hareket ettiğimizde otomatikman kendisi yanan lamba.

el sallanılan nadir cansız objelerden. gerçi bende iki tane var diğeri de uçak zaten.

bir kitapta bu lambayla ilgili harika bir kısım vardı bulunca mutlaka ekleyeceğim.
buldum emrah serbes erken kaybedenler kitabındaymış.
“apartmanın girişindeki lambayı sen mi kırdın bülent?”
“hangisini?”
“otomatik yanan, sensörlü lamba.”
“hayır.”
“komşu görmüş, yalan söyleme. süpürge sapıyla kırmışsın dün gece.”
önüme baktım.
“neden kırdın?”
cevap yok.
“hasta mısın evladım? söyle bana, neyin var, neden kırdın lambayı, yapma böyle…”
“kırdımsa kırdım, ne olacak! çok mu değerliymiş?”
“lamba senden değerli mi evladım, lambanın a***** k******, lamba kim? yöneticiye de dedim. lambanızı s****, kaç paraysa veririz. sen değerlisin benim için.”
“beni görünce yanmıyordu baba.”
“nasıl ya?”
“görmezden geliyordu, yanmıyordu. kaç sefer yok saydı beni.”
“e beni görünce de yanmıyordu bazen, böyle el sallayacaksın havaya doğru, o zaman yanıyor.”
“hadi ya! sahiden mi?”
“evet. ucuzundan takmışlar. bizimle bir alakası yok.”
babama sarıldım yıllar sonra.”

apartmanımızda sadece bizimki bozulan cihaz.

bu lambayı icad eden mühendise nasıl bulduğu sorulduğunda (bkz: valla ne sensör ne ben söyleyeyim) şeklinde tatsız, hoş olmayan ve şahsım adına kınadığım beyanatta bulunan icattır.

dışarıda girdiğin bazı tuvaletlere takılan ve insanı sinirlendiren lambadır. yahu bari tuvalete takmayın be.

ufak bir çocukken dördüncü katında yaşadığımız apartmanın ışık düğmelerine yetişemediğimden ışığın sönmesi ile korkudan hareketsiz kalıp ağlamaya başlıyordum. o yaşta ışık yanar yanmaz kaç saniyede söneceğini, sönene kadar giriş kapısına ulaşmam için ne kadar hızlı inmem gerektiğini hesaplanmıştım. keşke o zaman da olsaydı.

tanım: hareketleri algılayan sensörler sayesinde herhangi bir düğmeye basmayı gerektirmeden aydınlatan lambadır.

olur olmadık yerlerde olması yüzünden karanlıkta kalıp kısa süreli şok geçirmeye sebep olan lambadır. ışıklara ne oldu, ben neredeyim karmaşasını aşmak birkaç saniye sürer, sonrasında afrika yerli dansları eşliğinde ışıklar açılır.

en ufak bir harekette yanması gereken lambadir . ama yanması için şekilden şekilde girdirir. tuhaf danslar etmemize neden olur.

tuvaletlerde kullanımı tasarruf açısından çok mantıklı aynı zamanda çok saçma olan lambalardır.insanı tuvalette dans etmeye teşvik ettirir. ayrıca müfit can saçıntı'nın filmi (bkz: mandıra filozofu istanbul) filminde de böyle bir sahne vardır. buradan izlenebilir.

güzel bir buluş, insanlığın kullanımına sunan kişiye teşekkür ederiz.

bazen malzemeden tasarruf etmek isteyen üreticiler çıkıyor* o zaman da sensör sizi kah görüyor kah görmüyor, bu da insanı çıldırtıyor.

günlük hayatta korku filmi efekti veren bir icattır.

her sensörlü lambayla karşılaştığımda mucidine sövdüğüm icat

elektrikten tasarruf etmeye(!) çalışan işletmelerin ışık süresini kısık tuttuğu lamba. sonra tuvalette hop oturup hop kalkıyoruz...

en sinir bozucusu da tuvallette olandır.

kısa insanların baş düşmanı.

(bkz: fotosel)

yaşam belirtim, o da olmasa yaşadığımı bilemiyecem.

özel sektörde sensörlü lamba bambaşka anlamalara gelmektedir. mesela patrondan kurumdan şikayetçisindir ancak patrona yalakalık olsun diye fikir üreten, yalakalık yapan demektir. benim böyle iki tane arkadaşm mevcut. daha yakın zamanda çalıştığı kuruma küfür edip iş görüşmesine gidip şimdi de patron duyacak korkusuyla sensörlü lamba olan zat-ı muhteremler umarım okurlar bunu. bütün kurum sizinle dalga geçiyor kardeşler. bilin istedim

istisnalar olabilir ancak genelde bir hareket olunca ölü taklidi yapan lambadır. yengeç dansı yapmadıkça kolay kolay yanmaz.