sevdiğin bir insanın ihanete uğraması

çok berbat bir durum. bir arkadaşım vardı. sevdiği ondan çok g.tçe ayrıldı sonra büyük bir yalanı da ortaya çıkmıştı.
haftalarca ruh gibi geziyordu. ağlıyor, bir yere çıkmıyor vs. bir süre tanıdım sonra olayları tam anlatınca dedim "yeter bana bak, seni anlıyorum biliyorsun değil mi? o lale(!) yüzünden daha fazla gözyaşı dökmeni istemiyorum. daha fazla ağlarsan onu bulur ağzına ederim artık nerede bulursam, anladın mı? seni üzmüş kaç haftadır içini dök diye bir şey demiyorum görmezden gelmeye çalışıyorum sırf "ağlama" dememek için ama işler değişti. kendine gelmek zorundasın. adam olamayıp "ayrılmak istiyorum." bile diyememiş, sana kendini kötü hissettirip durmuş, sen ayrılma kararı alınca birde bu karardan seni suçlayacak pu(ş)t biri için kendini hırpalamayacaksın. bitti. at gibi gidenlerin nasıl it gibi döndüğünü biliyoruz. döndüğünde "oo hâlâ bıraktığım yerde kalmış." dedirtmeyeceksin. en nefret ettiğin bir insan iş yerinden ayrılmışçasına sevinecek ve gününü gün edeceksin. bu b.ktan hâlden sıyrılma zamanın geldi de geçiyor. git bıcı bıcı yap. biraz kendimize gelelim. sonralarda ağlamak istersen ortamı ben hazırlayacağım birlikte "salya sümük gecesi" yapacağız tamam mı?.."
gerçekçi ve dobra biri olunca en fazla bu kadar. o şeref yoksununa "bay bay lale(!)." yüzleşmesi yaptırmadığı için trip atmıştım ama sonra "boş biriyle uğraşmana değmez. çocuğa bir şey yaparsan konuşmam. yemin ederim konuşmam." demişti. tamam o iş ben de. söz veriyorum bir şey yapmayacağım çocuğa 2-3 şey yapmıştım. ve 3 gün benle konuşmadı. ama anlaşma 1' den ibaretti, suç bende mi şimdi?..