sevdiğin kişi tarafından sevilmediğini anlamak

direkt seni sevmiyorum denmesini anlarım ama bazıları taktik (teselli ödülü veriyor) işte şu kişiyle dene, yok daha iyilerine layıksın, ben kötü biriyim falan gibi onlara ifrit oluyorum dürüst ol sevmiyorum de diyesim geliyor.

aaa benim başlığımmış zaten.
resmen ilişki koçu olcam bu başlıklar yüzünden ama öyle biri değilim aksine son derece lanet aksi pisliğin tekiyim.

neyse tanımlayalım bari.

şimdi siz hepiniz cool, yakışıklı/güzel insanlarsınız tabi sizin dünyanızda öyle şeyler olmaz en fazla "ne uğraşacağım olm çeker giderim" dersiniz ama ben bunu yer miyim? sanmam.

tanım yapacaktım ama böyle durumun tanımı yok bence.

acı verir ama nihayetinde unutulmaması gereken, kişinin kendi duygularından, kendi sevgisinden sorumlu olduğudur. bu kişiyi sevmeye devam etmek eziklik değildir. aksine sevgiyi pazarlık malzemesi yapmamak, aldı verdi oyunlarına girmemek, bunun bir alış veriş olmadığını, olmaması gerektiğini bilmek, kişiyi onun sahip olduğu güzellikleri takdir ettiğimiz için sevmek en başta kendimize saygı duymaktır.

soguk davranislarindan anlarsin.
ama yinede zorlarsin.

sena şener benim porselen kalbim şarkısı çalar fonda.

zor ama anlayınca geçiyor.

umursamazlıkla, uğraşsızlıkla kendini belli eden durum.

önce yoksa da bi rahatlama hissine vesile olur. artık biliniyordur sevilinmediği. yani yollar açılır artık. illa biri de bizi sevecektir.

eğer bu kişi eskiden seni seviyorsa şimdi sevmiyorsa idrak etmek daha zor hal alır. inanmak istemezsin, kendi içinde sebepler bulursun. ama sonra gerçek tokat gibi yüzüne çarpar. iğrenç bir ruh haline bürünürsün. inancın kalmaz.

en hızlı ve en kolay isminin sonunda abi kelimesini duyduğunda anlarsın. üç harf bir insanı bu kadar mı yıkar ? hem ne biçim. anasını bile ağlatır. sonra ne mi olur ? bir yaşayan bilir...

nasip deyip önünüze bakmanız gerekir anladığınız an.

sen elmayı seviyorsun diye elmanın seni sevmesi şart değil ya.
hayatına devam et, sevdiğini de kendini de özgür bırak.

senin görmek, duymak, bilmek için çırpındığın şeylerin başkasına, aile, arkadaş vs. kim olursa olsun gümüş tepside kendiliğinden sunulduğunu gördüğün an. daha kötü çok az an vardır. aydınlanma gelir resmen.

(bkz: platonik)

ben de baskasini severim. evet.

sevmiyorum demese de olur ben bir şüpheye düştüm mü düşerim ve sonrasını düşünmek istemiyorum.
şimdi son zamanlarda düşündüğüm bir durum var daha doğrusu gözlemlediğim : zaman ayırmamak. çok kıymet verdiğini söylüyorsun, çok değerlisin diyorsun, sen benim için başkasın diyorsun, iyi ki varsın diyorsun ama kocaman bir yokluğu barındırıyorsun.
hiç samimi gelmiyor inanın. herkesin ağzına gebe olmuş ve o kadar basitleştirilmiş ki herkes herkese bu cümleleri kurabiliyor.
ayar oluyorum yazılan bir mesaja günler sonrasında cevap verilmesine.(kendim için değil herkes adına sinir oluyorum)
direkt ben seninle konuşmak istemiyorum demenin farklı bir şekli işte. kimse aksini edemez.
x kişisine mesaj attıysan gün içinde yazıp yazmadığını merak etmez misiniz?
sıkıntı bende mi?
benim gibi düşünenlerde mi?
ha gerçi kaybeden biz oluruz genelde o ayrı mesele.
oldum olası sevmem bu geç yazanları.
valla istedikleri kadar geç yazsınlar sonra bir şey söyleyince kötü ben oluyorum.
ben sana yazıyorsam sende yaz konuşmak mı istemiyorsunuz efendi efendi söyleyin gitmeniz gerekiyorsa defolun gidin arkadaşım.
vallahi sinir oluyorum ya. tamam müsait olmayıp yazmazsın o başka bir durum ama 3-4 gün bir mesajı görmeme ihtimalin çok düşük ya
bakmıyorum, müsait değildim, yoğundum...
bakıyorsun, müsaitsin, zaman ayırmak istemiyorsun.
bu bu kadar basit yani.
al işte seni sevmiyorum demenin en güzel şekli
***zamanım çok kıymetli ve sana ayıracak bir dakika bile vaktim yok.
başka bir şey söylemesine gerek yok.

hani bir bahçeye çiçek ekersin. sonra çimlenir, büyür. evet artık çiçek açacak diye beklerken o bahar gününde zemheri vari bir soğuk olur ya, o kadar emek verdiğin, her gün bakmaya doyamadığın bir anda gözlerinin önünde ölür ya.
sonrası yok, karanlıkta bir köşe daha...