sevgili bulunca arayıp sormayan arkadaş

aynı zamanda sevgilisiyle tartışınca veya ayrılınca tıpış tıpış dönüp başının etini yiyene kadar konuşan arkadaştır.

nefret ediyorum o arkadaş tipinden. hiç mesaj atmayıp kendi sevgilisine odaklanıp günün birinde ilk mesaj atan kişi o olduğunda hayırsız siz oluyorsunuz. o da iyi he!

o sevgili gidecektir ve o arkadaş hüüüü diye size zırlamalı dönüş yapacaktır! işte o gün öyle bir gündür kiiii intikam çanları çalacaktır!

sevgilisi ile yaptığı ilk kavgada arayacak olan arkadaştır.

aramayı bırak sosyal medya hesaplarından engelleniyoruz bir de. üç ay sayıyorum üstüne bir arkadaşlık isteği geliyor ama kabul etmiyorum, nasıl olsa tekrar engelleyecek.

iste gercek dost ile arkadaşı ayıracak kavşak noktası.
bir filmde "gercek dost acınıza uzulen degil, basariniza sevinendir" der.
benim arkadaşim sevgili yaparsa ayda bir kere naber desekte sorun olmaz.

arayıp da sormuyorsa sorun yok, aramayıp sormuyorsa fenadır dediğim arkadaştır.

ülke topraklarında çok gözüken bitki örtüsü.

ayrılık sonrası(temelli ayrılık olmasa bile mutlaka bir kavga falan olur.) yandan yandan yengeç yürüyüşleri ile gelir 'ya canım noldu biliyor musun?' diye başlarlar ya bir de. ah canım o kadar umrumda değil ki.

gerçek arkadaş olmayan kişidir.

sevgili bulana kadar geçen sürede ihtiyacınız olan insan ve insan guruplarına arkadaş denir.

kurunun yanında yaşı da yakabilecek bir başka genelleme daha gelmiş. mevzu bahis arkadaş gerçekten -ama bakın hakikaten- hiç arayıp sormuyorsa ve yaptığının doğru olmadığını kabullenip telafi için aksiyona girişmiyorsa, evet verdiğiniz tepkiler haklı. durum buysa mevzu bahis arkadaş, hayatındaki duygusal boşluğu sizin arkadaşlığınızdan daha iyi bir seçenek çıkana dek sizinle dolduruyor demektir ki bu iki taraf için de berbat bir durumdur çeşitli sebeplerden. yahut, hayatındaki insanları konumlandırmakta ve bu konumların gerektirdiği şekillerde davranmakta beceriksizdir. bu nispeten daha anlaşılır bir sebep olmakla birlikte, yine de arkadaşlığı ve hatta bir süre sonra duygusal ilişkiyi de zedeler.

bu durumlar haricinde, eğer siz de onun gerçek arkadaşıysanız, anlayışınızı hak eden kişidir aynı zamanda. hiç ayak yapmayalım arkadaşlar, kaçınız bir ilişkiye yeni yelken açtığınız dönemde odağınızı eskisi gibi verebiliyorsunuz arkadaşlarınıza? hayatınıza her şeyiyle "yeni" sıfatını taşıyan, etkilendiğiniz ve sizin de etkilemek istediğiniz, daha iyi tanımak ve kendinizi daha iyi tanıtmak istediğiniz bir insan giriyor ve bu saydıklarımın hepsi bir süreç. sabaha kadar konuşmalar, buluşmalar, birlikte yemek yemeler ve içmeler, uzun yürüyüşler, filmler diziler, öpüşmeler sevişmeler derken çok da yoğun geçen bir süreç. bu süreçte doğal olarak bir sarsıntı yaşarsınız sosyal hayatınızda. bir türbülans gibi düşünün. arkadaşlarınızla ya da ailenizle geçirdiğiniz zamanın uzunluğunda ve niteliğinde azalmalar olur ve bu bir süre devam eder. mühim olan bunun nerede sonlanması gerektiğini görmek ve hayatınızdaki insanlara ayırdığınız zamanı ve ilgiyi sağlıklı bir şekilde dengelemek. ha bunun gerektiği noktada da aynı şekilde davranmaya devam ederseniz hayatınızda sevgilinizden başka kimse kalmayacaktır bir süre sonra.

bir can dostum var. kendisiyle tanışalı neredeyse iki yıl olacak ve samimi olmaya başladığımızdan bu yana her gün iletişim kuruyoruz normalde. konuştuğumuzda da bu genelde birkaç saate yayılan bir sohbete dönüşüyor. mesajlara ya da aramalara çoğunlukla o esnada dönüş alabiliyoruz birbirimizden. alabiliyorduk yani. kendisi yaklaşık altı ay evvel benim farkında olmadan vesile olduğum şekilde biriyle tanıştı ve birkaç aydır da bir ilişki içindeler. tam kapanma sürecini birlikte geçirdiler ve ondan öncesinde de sevgilisinde kaldığı birkaç süreç yaşadı. ilişkisi başladığından bu yana iletişim sıklığımızda gözle görülür bir şekilde azalma var. bir mesaja dönmesi bazen bir gününü alabiliyor, aramaları görmüyor yahut erteliyor. bunda derslerinin de ağırlaşmasının etkisi var tabi (ben mezun olduğum için rahatım bu konuda) ama ağırlıklı olarak yeni adım attığı bu ilişkinin içinde olmasının rehaveti var, farkındayım. bu durum beni zaman zaman üzmüyor ya da agresifleştirmiyor değil ama tepki göstermemi de hak etmiyor aslında. çünkü konuştuğumuz nadir zamanlarda bana hala onun hayatında aynı yerde olduğumu ve beni çok sevdiğini, bana çok değer verdiğini hissettiriyor. beklenmedik saatlerde aradığımı gördüğünde "çok müsait değilim şu an ama benimle konuşmaya ihtiyacın varsa balkona geçip arayayım?" diyor mesela ve bunu laf olsun diye söylemiyor. bu şekilde beni dinlemişliği de çok var. o bana sorumluluklarının ve yeni heyecanlarının, duygularının yoğunluğunun içinde vakit ayırmak için çabalıyor (daha iyisini de yapabilir gerçi hehe) ve benim de gerçek dostu olarak ona destek olmam ve anlayışla yaklaşmam gerekiyor. eskiye kıyasla bu konuda daha iyiyiz.

lafı uzattım, affola. özetle, bu genelleme çok da sağlam değil çünkü birçok değişken var. kendi hayatını organize etmekten yoksun ve insanlara verdiği değeri değiş-tokuş mekanizması üzerine kuran, yeni biri geldiğinde önceki birilerini gözden çıkaracak karakterde biriyse bu arkadaş, salınız efendim. onun ne arkadaşlığından, ne de ilişkisinden hayır gelir zira. öte yandan ilişkisine ve değişen hayatına yönelik adaptasyon sürecinde olan ve bu süreçte doğal olarak tökezleyen arkadaşınızı hayırsızlıkla yaftalamak yerine anlamaya çalışın. bu anlayışı veremiyorsanız da arkadaşlığınızı ya da kendinizi bir sorgulayın. bence yani.

adam yerine koymam bu hurdaları. daha çok ararlar da telefonumu açmam.

daha yeni başımıza geldi. bir kız grubu olarak dedikodu yapmayalım günah diye diye bi cekistiremedik arkadaşı. kızımız oglumuzla piti piti geziyor bizde iyi bakalım napak bu da böyleymiş diye diye ortak wp gruplarından ayrılarak başladık ilişiği kesmeye. oğlan terketmese de bari en son kız ağlayarak dönmese bize. içimden çok sinirliyim de :))

ayrılınca tekrar arayan arkadaştır.

şahsımdır.

kendi bacaklarına acımadan sıkan insan türüdür. farkında olmazlar ama burada mesele arkadaşlarını kaybetmeleri veya çevrelerine az vakit ayırıyor olmaları olmayacak. ilişkilerinde sevgililerini merkez konuma alarak tüm aksiyonları ona göre yaşamaya başlıyor bu tipler. e sonunda anlatacak hikayeleri eksiliyor, yalnızlaştıkları için daha çok bağlanıyorlar ve karşı taraf boğuluyor vs vs örnekler fazlaca mevcut.

ılıktır.

ben aradığımda da açmıyordu.

neymiş efendim arabadaymış yanında kız varmış ben şimdi saçma sapan konuşurmuşum. bence konuşmazdım ama neyssee geçmiş gitmiş zaman.

sizi yine arayıp sormuyorlar…. beni direkt instadan falan silip manitadan ayrılınca geri ekliyorlar. o saatten sonra tabi ben kabul eder miyim… eskiden erkeklerle daha iyi anlaşıyorum, kıskançlık çekememezlik yok falan derdim. kız arkadaşım çok yoktu. şimdi evlilik yaşlarına gelince erkek arkadaş edinmeye de korkar oldum. şimdi de manita kıskançlığına yakalandık. insan ilişkileri zor.