sevgiliyi özlemek

içindeki özlemin saatler ve günler geçtikçe arttığını hissetmek.

olmayan sevgiliyi özlemek kadar acısı yok sanırım. diğer türlü bir yolunu bulur özlemini giderirsin ama olmayan birini beklemek, istemek hele bi de bulamamak kötü.
bu gece duygusala bağladım iyice. geçer ama.

keşke işimiz gücümüz olmasa da öyle uzansak konuşsak.

son birkaç tanımında bunu dile getirdim, bir de başlığında dile getireyim dedim görmüşken. gerçekten çok özledim, iki ayı geçti, yani bir sarılmak, elini tutmak, gözlerine bakıp güzel şeyler söylemek. bunlara ve ona çok ihtiyacım var.

onunla geçirdiğim güzel anlarla özlemimi dindirmeye çalışsam da çokça zorlanıyorum.

ne bileyim çünkü bir insana alışınca gerçekten yanında olmak daha bir güzel geliyor. hani ben sürekli yanyana olalım, beraber olalım, her işimizi birlikte yapalım diyenlerden değilim asla ama, yani 2 aylık bir süre de gerçekten çokça uzun. imkanım da olmuyor görmeye gidemiyorum.

ama umarım yakında görüşürüz, yani umarım işte.

t : benim için lanetin ta kendisidir. olsun.

her nefeste özlenmiyorsa ona sevgili denir mi ki zaten?

ona sarılmak

sesi ozlenir nefesi ozlenir ...ozlenmiyorsa o sevgili degildir zaten

ben kimseyi özlemem ama onun yanındayken dibine girmekten, yanında değilken hayalini yanımda taşımaktan asla usanmam.

özlem nedir bilmiyorum. benim özlem duygum sanırım körelmiş. sevgiliyi değil kimseyi özlemiyorum.

sevgiliyi özlemektense ona duyulan sevgi duygusunu özlemek. sevgiliyi değil kendi duygumuzu yüceltiriz. bu nedenle özlem duygusu burnumuzun ucunda gezinir, sanki özlenen sevgiliymiş gibi..

''bir sevgilin olmasını özlemek'' ile kıyasıya kapışırlar.

#2851070

şu tanımı yazmamın üzerinden 4 ay geçmiş, o tanımı yazdığımda 2 aydır görmemiştim güzel, dünyalar tatlısı sevgilimi. gün itibariyle bu süre 6 ayı da geçmiş durumda. sevgilimi 6 ayı aşkın süredir göremiyor, onu çokça özlüyorum. sesini, bakışlarını, saçlarını ve dahi her bir yanını özledim. tayin olursa, nihayet kavuşacağım, lütfen olsun artık, lütfen yani.

daha kafamı yüzünden çevirdiğimde özlüyorum bu nasıl bir bela arkadaş.

sevgilinin eski halini özlemek. çok zor.

''deadlift yap geçer''

bir üstteki arkadaş gibi, aynen.

kadınların en sevmediğim özelliği.

masallara karnımız doydu şükür.

öyle uzak bi duygu ki...
sevgilimi özlemeyi özledim arkadaşlar. artık nasıl desem, hayatımda herkesin sahip olabildiği bildik acılar istiyorum, ayrılık acısı mesela.
ben artık sevgilimden ayrıldım diye sızlanabilmek istiyorum.

geçtiğimiz yaz bir grup arkadaş ayrılık acısı çekiyordu aşk acısı çekiyordu. herkesinki aynı ana denk gelmiş, evde 1 tane mutlu insan yok benden başka. hemen bu kafayı yakalamalıyım dedim, kadim dostlarımdan biriine mesaj attım: "acilen sevgili olmamız lazım 1 haftalığına." diye. "tamam da ya ayrılmak istemezsem?" dedi, "olmaz, senin terk etmen lazım." dedim.

gördüğünüz gibi, hayat birden çok tuhaf bi hal aldı. kendimi terkettirmek için bile bir çaba göstermek durumundayım. hayatıma hiç kimse giremiyor ki ayrılıklar özlemler hasıl olsun.

çok özeniyorum çok.
ne güzeldir hiç değmeyecek biri için kendini paralamak, nerde benim günaydın mesajım diye kavga çıkarmak.*

(bkz: vakti boşa harcamak)

adam
çok güzel seviyordu,
çok da güzel sövüyordu ve paramparça ediyordu.
korktu,
kaçtı.

klişe hikayelere bir yenisi daha eklendi.