sevilmekten korkmak

ilgi ve alakanın ciddi olduğunu anladığınızda oluşan kaçma eylemidir. aslında çok içi boş bir korkudur bu. fakat geldiği zaman gitmesi de zor olabilir.

o sevilmekten korkmak değildir, sevildiğine inanıp sonunda hiç sevilmediğini görüp aslında bir yalana inandığını farkedecek olmanın korkusudur.
nitekim bizi ne severler ne özlerler azizim.

günümüzdeki olayları görünce çok doğal bir durum (bkz: kadın cinayetleri)

korkuyorum ben. deli gibi korkuyorum. doğduğu gün annesini depresyon hastası eden, bu yüzden annesi tarafından reddedilen, en sevilmesi gereken insanlar tarafından hiçbir zaman sevilmeyen kadınlar genelde böyledir zaten; her zaman sevgiyi tatmadıkları yerde güvende hissederler kendilerini. kendilerini oraya ait hissederler. sevilmediklerini görmezden gelirler. ben de senin sevgisizliğini görmezden geliyorum işte. beni ne kadar sevmezsen o kadar ait hissediyorum kendimi sana. ve ne kadar sevmezsen o kadar sevdiğini sanıyorum beni. bu sevgi gerçek sevgi değil diyorlar, ben başka bir sevgi görmedim ki.

benim neyimi sevsin ki, yakında sıkılır.