sevmek sevinmek iyi şeyler üstüne

— kitaplarınızı kimin için yazarsınız? özel nitelikte bir okurunuz var mı, ya da usunuzdaki özel nitelikte bir okur için mi yazarsınız?

— işte bunu hiç düşünmedim. kitaplarımı kimin için mi yazarım, herkes için. isterim ki, bütün kitaplarımı okumuşundan okumamaşına kadar, köylüsünden kentlisine, çobanından işçisine kadar herkes anlasın. bu da çağımızda zor, çok zor bir iş, kim için yazdığım hiçbir zaman aklıma gelmedi, sanırım ki bundan sonra da böyle bir şey düşünmeyeceğim. herkes için yazmayan bir yazarı anlayamayacağım. bir sanatçı özel okuyucusunu, ya da dinleyicisini nasıl bulur, nasıl ayırt eder? sonra, benim bütün yapıtlarımı isterim ki, çocuklar da anlasınlar.. ama nerede bende o yalınlık, o temizlik, o saflık... ben yirminci yüzyılın tüketimci, obur, gözü doymaz, hastalıklı toplumunun bir sanatçısıyım, kendimi korumak için ne kadarcık gücüm var ki... ama bizim çağımızdan da, buna inancım sonsuz, çocuklara bile kendini, eserlerini okutacak sanatçı, güçlü insan çıkacaktır. doğa ve insan kendini her zaman, bütün yıkımlara karşı onaracaktır.

— genç bir okurunuzdan mektup alsanız, sizi okumaya başlayacağını belirtse ve kendisine hangi kitabınızı salık vereceğinizi sorsa, ne yanıt verirdiniz?

— filler sultanı ile kırmızı sakallı topal karınca... bu kitabın üstüne “çocuklar içindir” diye yazdım. o kadar yalınlaştığımı sandım. oysaki ben çocuk, büyük diye ayırt etmiyorum, herkes için yazmaya çalışıyorum. sanırım bu kitabı çocuklar da içinde, okur yazar olan da, olmayan da, profesör de, bilgin de, sanatçı da anlayabilir. umudum bu. onun için bütün okuyucularıma bu kitabı salık veririm.



yapı kredi yayınlarından çıkan yaşar kemal derlemesi.