sıfırı tüketmek

neticede sıfır sıfırdır. tükenmez. ancak, bazı durumları tasvir etmek için kullanılan bir deyimdir, sıfırı tüketmek.
şuan tam da böyle bir dönemdeyim şahsen. işyerinde ve aile içinde yaşadığım sorunlar nedeniyle çok büyük bir çıkmazın içindeyim, adeta sıfırı
tüketiyorum.

maddi açıdan sahip olduğum bakış açısıdır kendisi. annem sayesinde birikim yapmaya aşırı antipati geliştirdim.

paraya aşık bir annem var, daha doğrusu anne tarafımın tamamı bu şekilde çarpık bir algıya sahip. ben yanlış yetiştirilmeleri ya da içinde yaşadıkları aile düzeninden kurtulmak istemelerinin tek çıkışının para olması sebebiyle bu kadar paraya düşkün olduklarını düşünüyorum. teyzem, dayım, annem parayı harcamaz, sürekli biriktirirler ama o parayı biriktirmek için kendi hayatlarından ve zevklerinden çalarlar. günün sonunda bir servet sahibi olacaksam ama bu serveti kendi kişisel hayatımdan feragat ederek oluşturacaksam, kalsın; züğürt olmayı yeğliyorum.


ben kendimi ve kendi standartlarımı yükseğe çekebilmek için çalışıyorum. kazandığım parayı sırf kenarda istifleyip, ev ile iş arası yaşayamam, yaşayabilecek insanlardan değilim zaten. kimsenin ne kadar yaşayacağının garantisi yok. garantin olmayan bir hayatta sürekli mal-mülk için zamanından çalmanın kişisel olarak ciddi haksızlık olduğunu düşünüyorum. bugün ölsen, biriktirdiğin tüm para çöp. ne gördün? ne yaşadın? hayatın bankada bir kasan olsun diye boşa gitti.

paraya karşı aşırı gaddarım, tıpkı babam gibi. tabi ki insan para biriktirmeli ama abartı seviyede değil. biriktirmekten çok yaşamalı insan çünkü her birey kendisini mutlu etme odaklı yaşadığında,
koşullar ne olursa olsun melankoliye düşmüyor. cebimde 15tl bile olsa, bir çekirdek alır ; 1 demlik çay demler sevdiklerimle
otururum ama o 15 tl ile kendimi mutlu ederim. " ay aman 15 tl 'de kenara atayım, birikim birikimdir." demem. sadece birikim odaklı olmak tedavi gerektiren bir takıntıdır bana kalırsa.

para kazanır ve deli gibi sevdiklerim için harcarım çünkü kendimi ve onları mutlu etmek için para kazanıyorum. onlardan saatlerce ayrı kalmamı sağlayacak bir dünya düzeninde yaşıyorum. buna tüm dünya " çalışmak" diyor, günde minimum 8'saatimi onlardan ayrı geçiriyorsam, kazandığım parayı kusura bakmayın ama " yardıra yardıra" hepsiyle harcarım.

para kendimden ve sevdiklerimden değerli değil.

yapılacak hiçbir şeyin kalmamasıdır. artık tek çare vazgeçmektir.

yalnızlıktan başka yerim yurdum kalmamış. her gün biraz anlıyordum, bugün tam olarak anladım. kimsem yok arkadaşlar. arkadaş dediğime bakmayın, siz de yoksunuz.