sigarayı bıraktıktan sonra yapılan ikame eylemler

bence dünyanın en vazgeçilmez alışkanlıklarından olan sigara içme alışkanlığına son verdikten sonra yapılan ve sigaranın yerini tutması beklenen eylemlerdir.

birçok insan kendine uygun olarak farklı yöntemler dener bu konuda. asla hiçbir yöntem sigaranın yerini tutmayacaktır ama yine de denemek de fayda var.

gerçek hayatta ve kurgu dünyasında sigarayı bıraktıktan sonra kendi yöntemlerini uygulayan insanlar bolca görülür. ben aklıma gelenler ve müthiş bir insan tarafından aklıma getirilenlerden bir liste hazırladım.

listemizin ilk ismi manchester united takımının efsane teknik direktörü sir alex ferguson. alex ferguson saha kenarından sigara içmek yasaklanınca cart cart sakız çiğnemeye başlar. karizmatik kişiliği sakız çiğnemeyi bile şık gösterse de asla sigaranın havasının yerini tutamamıştır.

ikinci ismimiz dünyada red kit olarak da bilinen lucky luke. vahşi batının en hızlısı plan ve gölgesinden bile hızlı silah çekebilen bir artist olan red kit ağzının kenarında sigarası ile dolaşıp havalı havalı kovboyluk yaparken bir süre sonra ağzına bir ot takmak zorunda kalır ve elbette bu ot da sigaranın yerini tutmaz.

cemal süreya abimiz de sigarayı bıraktıktan sonra yerine bir şey koymaya çalışır ama bulamaz. bunun üzerine sigara içmeyi düşünme alışkanlığından sigarayı içmeyi düşünmeme alışkanlığına düşer. ve şöyle de bir şiir yazar.

eskiden birinci işimdi sigara içmek
şimdiyse içmemek birinci işim.

bir de hiç sigara içmeden sigarayı çaresiz bırakma huyunda olan ismimiz var. john green'nin yazdığı ve aynı adla sinemaya da aktarılan aynı yıldızın altında isimli eserde filmin ve tabii ki kitabın baş karakterlerin biri olan augustus waters sigarayı ağzında tutar ama yakmaz ve şöyle bir açıklama yapar:

bu bir metafor, tamam mı? öldürücü şeyi dudaklarının arasına kadar sokuyorsun ama ona öldürücü gücü vermiyorsun.

ister bir ot, ister bir sakız, ister kontra bir eylem, isterse bir metafor olsun, sigarasızlık için bir yöntem bulmak zorundadır tiryaki.

bir arkadaşım sakız çiğniyordu. bu sefer sakız alışkanlık yapmıştı. sürekli geviş getiriyordu mübarek.

ben, ellerimi koyacak yer bulamıyordum bıraktığımda, içme isteğinden çok daha majör bir sıkıntıydı bu benim için, sonra nerden geldiği belli olmayan, büyük taşlı, kaliteli bir tespih elime geçti, şakır şukur, şakır şukur baya oyalamıştı beni. sonra bir baktım, ne oluyor kelenderis tespih falan dedim?
közde getireyim mi sana dedim? onu da attım bir yere. 1.5 yıl...
sonuç: bir temmuz akşamı, plaj kenarı masamız, full doluyuz, ahmet kaya gecesi yapıyoruz, sıradan herkes bir şarkısını söylüyor, söyle yağmur çamur diye başladı birisi........ masanın üstündeki kırmızı kutu winston gözümün içine baktı, öyle bir çekmişim ki içime, tek nefeste yarılamışım.... dewam ke...

günde takriben 200 gram sarı leblebi yemek.

edit: çene kemiklerimde problem olduğundan sakız çiğnemem doktorum tarafından yasaklandı. o yüzden çareyi leblebide bulmuştum.

bıraktığım yere dönüyorum geri almak için.*

şaka bir yana bir süreliğine başardım.
yaklaşık 2 ay boyunca 3 paket içmişim sadece o zamanda. bol bol yürüyüşe çıktım.

kafada bitirmek gerekli. bir şeylere sığınmak bir süreliğine iyi gelecek. ondan sonrası için yeni arayışlara başlayacaksınız. tatmin olmadığınızda da ya sigaraya tekrar başlarsınız ya da ötesine geçersiniz.