simülasyonda tarçınlı akide şekeri fenomeni

aktarlara gittiğinizde, ya da kemeraltı çarşısında gezerken bir çerezciye girdiğinizde gördüğünüz tarçınlı akide şekerinin kilosunu sorup, çok olduğunu düşünüp, kararsız kalıp bi tadına bakabilir miyim diye sorduğunuzda, tezgahtar ya da dükkan sahibinin tabi abla deyip size bir tane uzatması akabinde, şekeri ağzınıza aldığınızda gelen yoğun tatla birlikte anlık gözünüzü kapatıyorsunuz ya... işte o saniyelik göz kapaması sizi tarçınlı akide şekerinin olmadığı bir paralel simülasyon evrenine ışınlıyor aslında. ve oranın tam bir kabus olduğunu görüp gözlerinizi açıyorsunuz ama açtığınız anda bu kısa parelel simülasyon evrenini unutuyorsunuz.

zugra yoldaş aman dikkat.. akide şekerleri pudra şekerlilerden falan olmasın.. paralel simülasyon evrenine ışınlanmak vs..
(hızla uzaklaşın bence.. bizi endişelendirmeyin..)

(bkz: koca devran dönerken akide şekerini icad etmeye çalışmak)

sabah sabah tam bunu düşünüyordum ya...
neyse ki yalnız değilmişim.*