singer dikiş makinesi

@alaz ın ukdesi.
dikişin icadından bu yana sanayi ve ev tipi makineler üreterek sektöre yön veren marka. ( şaka şaka, taş çatlasın 100 yıldır geçmişi.) ama türkiye'de bence dikiş makinesi pazarını yöneten markadır kendisi. annemin vardı eskiden, şimdi kullandığı biraz daha otomatik ama daha eski bir makine. ben de aralık ayında kendime yeni yıl hediyesi olarak singerin 1605 ev tipi makine modelini aldım. kullanımı oldukça kolay. sıfırdan dikiş öğrenimi için bu en efektif modellerden sanırım. singerin bir diğer özelliği de uzun yıllar kullanılabiliyor oluşu. bildiğim kadarı ile, servis sistemi de iyi. yeni başlayacaklara tavsiye edilebilir. daha önce kullandınız ama yeni makine arayışında iseniz de, eski makinenizin markasından devam etmenizde fayda var diyor bilenler.

bende de var bir tane. annemden kalma. ona da annesi vermiş. seri numarasından takip ettim. 1950 ya da 51'de imal edilmiş.
kollu bir makine. uzun yıllar çalışmadığı için çok ciddi bir bakım istiyor. öylece antika şeklinde saklıyorum.

teyzemlerde var (91 yaşında teyzem) hala çalışıyor. herhalde vardır bir 80-85 senesi.

benim evde annemden kalan numan(marka) var , elde taşıma kutusunda ,masa üstü-motorlu. .onunda vardır en az 75 senesi. fakat takır takır çalışıyor. ama ayaksız olduğundan verimi düşük.
antika değerleri yok ..


,

sanılanın aksine pazarın lideri, en iyisi falan değildir, halk tipi, ucuz ve kısmen dayanıklıdırlar, pro segmentinde yer almazlar. pro? aşağıda...

çocukluğumda önemli yer tutan ve bende ciddi iz bırakmış bir makinedir.

o dönemler çoğu evde olan bir makine idi singer dikiş makinesi. annem gün içinde başına oturur bir şeyler yapardı. dedim bir terzi olduğu için annemin de ilgisi ve bilgisi epey yoğundu dikiş konusunda. bu makine ile dikemeyeceği şey yoktu. ama benim için ve benden üç yaş küçük kardeşim için bambaşka bir anlamı vardı bu aletin.

biz onu hayal gücümüz el verdiğince farklı şeylere benzetip annemin ortalıkta olmadığı zamanlar oyunlar oynardık. en çok oynadığımız oyun arabacılık idi. dikiş makinesinin yan tarafında bulunan direksiyon benzeri şey doğal olarak direksiyon olurdu. aşağıda ayakla idare edilen kısım ise arabayı çalıştıran motor.

kardeşim aşağıda sağa sola yata yata arabayı çalıştırırken ben de direksiyonu idare ederdim. epey mesafe kat etmişliğimiz var bu dikiş makinesi ile. sonuçta rampaların ustası, gözlerinin hastası olmakla birlikte kuzunun kurdun yolun ise ford'un olduğunu bilecek yaşta idik.

bir gün böyle oyun oynarken kaza yapmacılık da oynamaya karar verdik. yolculuğun bir anında araba yoldan çıktı ve ben de şoför olarak arabanın üzerinden atladım. o zamanlar şoförlüğüm yoktu, kazayı böyle bir şey sanıyordum. arabanın üzerinden atlamak.

işler yolunda gitmedi ve üstü makineye düştüm. makinenin tepesinde inip kalkan o silindirik küçük şey yüzüme battı. hala izi durur dikkatli bakıldığında. annemden yediğimiz okkalı dayakla trafik terörüne kurban gitmiş kazazedelere döndük.

o silindirik küçük kısım gözüme de girebilirdi. zaten hayatta kalma becerileri çok yüksek biri olduğum için az hasarla atlattım. hayatta kalma becerilerim ile ilgili detaylı bilgiyi saman balyası ve yalak başlıklarında yazmıştım önceden.

velhasıl bu makine bende önemli bir yer tutar.

bunun eski bavullara benzer bir şeyin içindeki hâli var dedemde. "nereye gidiyorsun?" deyince kıs kıs gülmüştü bana. yere koyunca "gitmiyor musun?" deyince açmaya çalışmasıyla "hm bakalım hazineden ne çıkacak?" diye gülmüştüm ama en son bekleyeceğim şey bile değildi.
ayak yerine elle çevirerek iş görüyor ama aşık olmuştum. "dedeeee, senden sonra benim olsun muuu, olsun lütfen bana öğretir misinnnn?" diye sevinç çığlıkları ile konuşmam bir olmuştu. hoplayıp zıplayarak yanına gitmemle sesli gülmesi ayrı bir mesele. diğer kız torunlardan ilk ben görmüşsem (lisede) ve çok istemişsem bence bana vermeli. o kadar güzel ki kullanmaya pek kıyamam gibi ama olsun.
normalde sevmediğim bir insan ama elindekini o kadar sevdim ki onu sevmediğimi unuttum ve karşımda sevdiğim biri varmış gibi davranmıştım. tabi belki o zamanlar sevmeme olayım günümüzdeki kadar baskın değildi. yine de anı kalsın diye kendi dikiş yaparken kısa video çekmiştim. bununla bile yetinebilirim. <3

çenemde iz bırakmış makine.

çocukken annem bu makinede dikiş dikerken ben de kafayı makineye sokmuşum, iğne çeneme girmiş ve çenemin sol tarafı yarılmış. kaç dikiş atmışlar bilmiyorum ama hala izi var çenemde. ondan sonra da batış süreci başlamış zaten. beter olsun ibnler. *