sinsi insanların ortak özellikleri

asla gerçek tarafını belli etmezler.

genellikle ortamda gıybetlik bir konu geçiyorsa yorum yapmadan sessizce dinlerler.

ince dudaklı olurlar.

çok fena sevişirler.

iyi gözlemcilerdir.

herkesle iyi anlaşırlar. duygularını başarılı bir şekilde gizleyebildikleri için istedikleri insana kendilerini sevdirirler. soğukkanlıdırlar.

sinsiler ve sinsi olduklarını düşünenler cevaplasinnn...

karşısındaki insan konuşurken gözlerini kısarak baştan aşağı rahatsız edici şekilde süzerler.

çok güler yüzlüdürler, sizin iyiliğinizi düşünür gibi yaparak ve sizi de buna bir güzel inandırarak iyi piyasa yaparlar. ardınızdan donunuzu alırlar da siz "yiaa donum yırtıktı ondan almış, kıyamam" diye ona üzülürsünüz ama ardınızdan gidenin sadece don olmadığını çok geç anlarsınız.

annem gibidirler: gemilerini yüzdürmek için, evlâtlarını birbirine düşürmekten bile çekinmezler. ( neyse ki biz uyandik da, annemize karşı gardımızı aldık öyle yaşıyoruz.)
beyle *

bir tane arkadaşım var bir sorup geleyim.

çok yemesine rağmen hiç kilo almayan insan tipi.

arkandan kuyunu kazarlar istisnasız.

eğer sinsiliklerini saptayabilmişseniz, zannettikleri kadar sinsi olmamaları.

dolayısıyla belki de herkes belirli bir oranda sinsidir. zira bir antijene uygun yanıt vermek için bir aşinalık ve karşılaşmışlık olması, aynı şekilde bu kişinin sinsiliğini saptayabilip tanımladıysak bu sinsiliğin belki daha bile fazlasını kendimizin yaptığını fark etmeliyiz. bu minvalde aslında kötülük yapanı affetmek ve kabul etmek ona yapılacak en doğru yaklaşımdır. en azından hristiyanlık bunu söylemektedir. bir kişiyi kötü olarak addetmeden önce aynı kötülüğe içten içe kendimizin de sahip olduğunu, onu benimle ayıranın kendimi bu kötülüğü yapmaktan çeşitli faktörlerle alıkoymam olacaktır. bir başkası belirli sebeplerle (açlık, fakirlik, cehalet vs vs) bu ''ayartmaya'' karşı koyamayıp ''baştan çıkmışsa'' (ingilizcede tempted and gone astray deniyor ki daha hoş etimolojisini de düşününce) onu bu zayıflıklarından ötürü günahkar ilan edip kendimizi günahsız addetmemiz aslında yine kendimiz için yaptığımız bir vicdan mastürbasyonu. gerçekten duyarlı birisi bir ahlaki infiyale (mesela gaziantep'teki babanın çocuğunu dövmesi) karşı adamı suçlamak yerine adamın bu sapışını anlamak ve yardım için elinden geleni yaparak yaklaşması yerindedir. bu bizi doğu ve batı arasındaki toplumsal farklara götürecektir.

(bkz: ve 58 adet ismini vermek istemeyen yazar daha)
(bkz: ben)