sır vermek

ahan veriyorum.

yarın makarna yapmayı düşünüyorum.
evdekilere söylemeyin, sürpriz olsun.

sırrınızı vereceğiniz kişinin onun ağırlığını taşıyıp taşıyamayacağıdır önemli olan. sır, sırtınızdaki bir yüktür ve onu paylaşmayı istemek çok insanidir.
herkes onu taşırmış gibi istekli görünse de aslında bu, insanın bir ''gizi'' öğrenme açlığından başka bir şey değildir. o yüzden kime ne söylediğinize çok dikkat edin ki ''taşı'' diye paylaştığınız yük ortalığa saçılmasın.

sırrı sır olmaktan cikarir.

cunku 2 kisinin bildigi sır degildir. evet.

"sen kendi diline hakim olmayıp sırrı verdin, şimdi de başkalarının sırrını saklamalarını bekliyorsun."mevlana celaleddin rumi

koz vermektir. gödümü kimseye dönmem pek. level-1 anlatımda kalır kimisi. ööle foto gönder şu bu kendinden bahset kısmıdır o. level-2 dediğimiz ikinci aşamada, acılara geçilir (sex sonrası aşama bu). işte 2. aşamaya geçtiğim kadınlara rahatlıkla, "dayım çocukken üzerimde marlboro kısa light söndürürdü" diyebilerek, çocukluğuma dair bir sırrımı daha veririm. üçüncü aşamada öyle derin sırlar verilir ki, hatun bizi tanır (yani tanıdığını zanneder). mesela çok içimi bilen bir kız gelip normal sözlükte, "ya bunun z'lere sövdüğüne bakmayın, her gece gizli gizli sokakta ağlayarak z besler bu adam. kral adamdır, kalbini seviyorum" diyebilir. çünkü beni öyle görmüştür. beni "o" gördüğü şey sanır.

oysa ben yer yer gece yağmurda kalmış z'lerin başını okşasam da, ne onun bildiği z seven kimseyimdir, ne dayımın marlboro kısa light ile vücudumda desen çizmesini çok takıyorumdur, ne de yüzeysel tanıtımda anlattığım adamımdır. belki ben normalde tahta masamda şiir yazan ve iguana aşığı biriyimdir. en büyük travmam da, lise aşkım olan esra tarafından toplamda 19 kez boynuzlanmamdır. esra yüzünden noel baba geyiği gibi oluşumu saklamak için, dayımın beni kültablası olarak kullandığını öne sürüyorumdur belki, kim bilir? belki sadece çok zor veren ex'imin bug'ının "z beslemem" olduğunu gördüğüm için, bir çok z'ye mama yardımı yapıyor ve başlarını okşayıp onlarla beraber rap dinleyerek sallanıyorumdur. belki aslında tüm varlığım yalandır. bazı hırsız eski yazarlar gibi boş bir levhayımdır belki. kütük gibiyimdir (yok, o kadar da değilim bence bee şirin adamımdır).

yazının amacından 3. cümleden itibaren sapmış olmama rağmen, şöyle toparlayabilirim: herkes bir parçamızı tanıyıp bizi çok iyi bildiğini iddia ediyor. dümdüz, 657'ye taabi sorunsuz bir adamı bu şekilde bilebilirler ama karışık adamları bilemezler. çünkü onlar her zaman, bir tutam sır verip "bak bunu sadece sen biliyosun" der. doğrudur, o biliyordur da, bütünle alakası yoktur o sırrın. sadece oltadır. karşıyı tanıma sırrıdır o. muhtemelen meme alma yöntemidir hatta. bu durumlara argoda sinsi erkek şerefsizliği denir. sonra işte bu sinsi erkeklerin canı sıkılır bazen. boş boş yazdıkları görülür bu dönemlerde. ay çekirdeği ve kedi maltı yemeyi severler bu tipler. bunları tanıyorum. bu insanlar geceleri schindler's list izleyip alman askerlerine ağlarlar. sürpriz hareketleri severler. bir amaçları yoktur. seks tutkunu olduklarını ve uğurlu sayılarının 6 olduğunu söyleyebilirim sadece. susam sokağındaki "sevdiğim sayı altı" şarkısından kalmadır bu. file çorap sevmezler (çünkü saçma o, kokmuyor bile).

ünlü ergen magnet yazarlarımızdan charles bukowski'nin de dediği gibi: "sokaklarda sert saçını bırak sarhoş zıbıklarımda zilli dana. yürü be sırnaşık hoyrat yaratık. yağmur başladı. çok anarşistim ben anlıyon mu dayı?"

velhasıl bence, derinleri verirken aşamalı yöntem iyidir. her sır bir kozdur bu devirde. vermemek daha iyidir. gerçi ben çaktırmadan dibinize inerim, onu sallayın. arada psikanalizcilik oynayan tipler çıkar.