sokaktayken sıcak leblebi ikramcılarını bir türlü kıramamak
başlık "echabrenef7091" tarafından 13.12.2025 21:43 tarihinde açılmıştır.
1.
sürekli yaşadığım tatlı ve iç ısıtan olaydır. sokakta yürüyorsunuzdur ve evinize gitmek için can atıyorsunuzdur. o sırada önünüze kıran telaşlı insanlar telaşınızı artırıyor, tam aksine kaldırım ortasında inatlaşırcasına yavaş yavaş yürüyen kişiler ise sinirlendirip kızdırıyordur. siz bütün bu duygu karmaşasının içinde yürürken her zamanki güzergahınızı takip edip meşhur kuruyemişçinin önüne varmışsınızdır. genç ve iyi niyetli bir abi o sımsıcak sesiyle şunları söyler ve sizi oraya kilitler:
''efendim sıcak leblebi ikram edelim.''
kıramazsın. ister istemez açarsın avcunu ve o genç, iyi niyetli abinin döktüğü el ısıtan leblebinin iç ısıtan bir teşekkürle iadesine paha biçilebilir mi hiç? peki ya o genç ve iyi niyetli abinin ''afiyet olsun'' demesi? benim yediğim en güzel yiyecek maddeleri hep o sıcak leblebilerdir. bu uğurda bazen güzide şehrimiz çorum'a taşınmayı bile düşündüm. eve varıp üstümü değiştirdikten ve elimi yüzümü yıkadıktan sonra hızla tükettiğim antep lahmacunları dahi o leblebilerin lezzetini bana veremedi. hoş, tatları kötü de olsa o kuruyemişçi dükkanı önündeki genç ve iyi niyetli abiyi kırıp hayır demek zûl gelir insana.
ıslak mendil satan dilencileri de es geçersin zaman zaman, gitarı olabildiğince yanlış çalıp mevzubahis şarkıyı detone ola ola söyleyen sokak müzisyenlerini de. fakat bu sıcak leblebi ikramcıları hipnotize eder adamı. zaman sen o kuruyemişçiye adım attıkça yavaşlar, yavaşlar, yavaşlar ve sıcak leblebi ikramcısı abiyle göz göze gelince durur. içine yavaşça süzüldüğün gezegen artık bildiğin o dünya değildir. başka yere aitsindir. hayat sana görünmez bir dinlenme tesisi sağlamıştır gittiğin yolunda. e her dinlenme tesisi de soğuktur, bilirsin. soğuğu içine işlemesin diyedir o leblebilerin sıcaklığı, ikramcıların ısrarcılığı, zamanın durması. alır yersin o leblebiyi ve yine hızlandırırsın akışı. senin elindedir o, bilirsin. bilmekle kalmaz, yaşarsın.
''efendim sıcak leblebi ikram edelim.''
kıramazsın. ister istemez açarsın avcunu ve o genç, iyi niyetli abinin döktüğü el ısıtan leblebinin iç ısıtan bir teşekkürle iadesine paha biçilebilir mi hiç? peki ya o genç ve iyi niyetli abinin ''afiyet olsun'' demesi? benim yediğim en güzel yiyecek maddeleri hep o sıcak leblebilerdir. bu uğurda bazen güzide şehrimiz çorum'a taşınmayı bile düşündüm. eve varıp üstümü değiştirdikten ve elimi yüzümü yıkadıktan sonra hızla tükettiğim antep lahmacunları dahi o leblebilerin lezzetini bana veremedi. hoş, tatları kötü de olsa o kuruyemişçi dükkanı önündeki genç ve iyi niyetli abiyi kırıp hayır demek zûl gelir insana.
ıslak mendil satan dilencileri de es geçersin zaman zaman, gitarı olabildiğince yanlış çalıp mevzubahis şarkıyı detone ola ola söyleyen sokak müzisyenlerini de. fakat bu sıcak leblebi ikramcıları hipnotize eder adamı. zaman sen o kuruyemişçiye adım attıkça yavaşlar, yavaşlar, yavaşlar ve sıcak leblebi ikramcısı abiyle göz göze gelince durur. içine yavaşça süzüldüğün gezegen artık bildiğin o dünya değildir. başka yere aitsindir. hayat sana görünmez bir dinlenme tesisi sağlamıştır gittiğin yolunda. e her dinlenme tesisi de soğuktur, bilirsin. soğuğu içine işlemesin diyedir o leblebilerin sıcaklığı, ikramcıların ısrarcılığı, zamanın durması. alır yersin o leblebiyi ve yine hızlandırırsın akışı. senin elindedir o, bilirsin. bilmekle kalmaz, yaşarsın.
devamını gör...