şorttan pantolona geçişin acısı

bir aydır yazlıktaydım. geldiğim günden beri şortlaydım. bugün eve dönüyorum. sabah bavulun en köşesinde duran pantolonumu üzerime geçirince içimi bir sızı kapladı.
şort rahatlıkmış, kaygısızca gününü geçirmekmiş, gündelik hayatın telaşından uzak olmakmış özetle aylaklıkmış.
yahu bir parça giyeceğe bu kadar anlam mı yüklenir demeyin, ben de şaşırdım ama pantolonu giymemle beraber hayatın omzuma daha ağır çöktüğünü şimdi fark ettim.
emekli olup tatil beldelerine yerleşenleri şimdi daha iyi anlıyorum. görür müyüm o günleri acaba?

olmaz neyse kalıbı dar olmuyor bana zayıflayınca artık

pantolonları severim, görüntüsünü de, rahat olanını da ama söylendiği gibi şorta alışınca insan pantolonda bir ayrı zorlanıyor, özellikle geçişteki ilk 1 saat çok darlıyor insanı.