aşk acısı

milyonlarca kez yaşanmış, bunun uğruna ve bununla beraber de milyonlarca aşk şarkısı bestelenmiş.

çekmeyin şöyle şeyler

aşk acısı iyi ki var sayesinde aşırı lezzetleri şarkılar dinleyebiliyoruz. böyle bi faydanız olmayacaksa çekmeyin boşuna bizi ilgiledirmez de size yazık.

herkesin yaşadığı hikayelerden birini anlatmak istiyorum.
yaş onbeş. yalnızlık artık beni boğacak seviyeye gelmişti ve yabancılarla arkadaş olabileceğim bir uygulama indirdim. gece oturdum sabaha kadar 'o insanı' aradım... aradım... artık umudumu itirmiştim ki birini gördüm. "zevklerimin uyuşuyor hmm.." dedim ve mesaj attım. arkadaş bulmuştum, bundan mutluydum. cevap geldi, bir müddet sonra whatsapp'a geçtik.
eğer insanların içinde yalnız hissetmek nedir biliyorsanız bu söyleyeceklerim size anlamsız gelmez. bağlandım.
beynimden, okuduğum tüm kitaplardan özür dilerim.
arkadaşlığımız çok güzel gidiyordu ama artık bana arkadaşlık yetmemeye başladı. sarılmak istiyordum. güvenle sarılmak...
birbirimizi anlıyorduk, güzeldi her şey. insan olmak iğrenç bir şey ya...
bir gün bu eskort evladı (bütün sex işçilerinden özür dilerim) "en sevdiğim arkadaşlarımdan birisin" yazdı.
arkadaş?? kim arkadaşına onun yazdığı şeyleri yazar ki. yok neymiş, libidosu arttığı zamanlarmış onları yazdığı zaman.
ben azerbaycanlıyım, o türk. beklerdim lan onu. küçücük bir çocuğum, ben de bilirim her ay sevgili değiştirmeyi. tek birisi istedim. o olsun yeterdi bana.
"yoruyorsun beni"
allahtan sözlükte küfür yok, donatırdım burayı güzelce.
bu bende ilk değildi bu arada. ondan önce de reddedilmeler yaşadım. e tabi, erkeklerde bu olay daha şiirsel görünüyor. kadın olunca iş insanların gözünde garipleştiriyor işte.
pembiş yatağımda kalbim kırılmış oturuyorum, dedim "içicem lan!"
indim mutfağa, açtım dolabı. bir vodka...
kulağımda kulaklık.. açtım "haydi içelim" şarkısını. "haydii gel içelim" dediğinde çekiyorum kafaya bardağı.
değer mi bir erkek için? elbette hayır! derdim erkek değil zaten. güvenmiştim az da olsa ona, o beni üzdü işte. aptallığıma sinirlendim. "bana güven" lafına güvendim...
zeki müren, alex turner, dolu kadehi ters tut. kim varsa, hepsini dinledim ama yok! sarhoş olamıyorum!
"bir ihtimal var, o da ölmek mi dersin" çalsın. sanki yıllardır aşığım da reddedilmişim havası var. ergenlik işte, "çok zekiyim" diyerek gezsem de bir yerde kəndini belli ediyor.
burdan beni reddeden bütün erkeklere selam. benim gibisini bir daha bulamazlar, çok üzülüyorum onlara. eh, onlar anlamaz bu işleri.
üşüyorum. ama gariptir ki, kırılmış kalbim şuan alev almış yanıyor. ah, ah... ne aptallık, ne aptallık.
hikayenin başında maria puder'ken, sonda hep raif olunur.
acıtan şey sevgi değil. kurulan hayaller vardır.. "hangi akılla düşündüm bunları ben" dersiniz... işte onlardır insanı deli eden.
onun aklı havadayken, sen... cümle bitirilmeye değmez.
güzel bir mesaj beklerken "yoruyorsun beni" gelmesi.. elbette dünyada ne dertler var, bunlar ne ki onların yanında.
yormak mı? sen evde rahatsız olma diye parmak uçlarımda yürümemek istiyordum. koltukta kitap okurken arkandan sarılarak boynundan öpmek istiyordum.
friendzonu'u suratıma yiyince ne dedim biliyor musunuz? "haklıymışım!"
"güvenmemek de haklıymışım!"

"aşk'ın pazarlığı mı olur" diye sordu. olmazdı, olmamalıydı...

yüzünü görmiyeyim diye fotograflarini siler iletisimi kesersin, ama alakasız tek bir kelime yine seni ona götürürmüş.bu kelime toros olabilir yayla olabilir yaz olabilir en ufak alakada üzülürmüşsün.oyleymis diyorum çünkü bende yeni öğreniyorum.

diğer acılar kadar ağır değildir. ilk zamanlar sağlam vurur sonra hafifler. bittiğinin farkında bile olmazsın.

geçer
dünyanın sonu değil

acılar, sevinçler, kırgınlıklar, heyecanlar ve benzeri konular insanın kendini ve diğer insanları tanıması için bir vesiledir. yaşadığımız her şeyin illa ki bir amacı vardır.

benim asla yaşamadığım acıdır. benim gibi dümdüz bir insan için ağlayıp zırlamayı gururuma yediremiyorum. bu kafaya ulaştıktan sonra da kimsenin yaşayacağını sanmıyorum zaten. basit düşünmek lazım.

aşk ne kadar güzel geliyorsa insana aşk acısı da o kadar kötü gelir; öyle ki bundan kurtulmak için her yola başvurur.
esasen acı çekmek de güzeldir, kalbinin kırılabildiğini öğrenmiş olursun. kırılmayan, acı çekmeyen kalp insana ait olamaz. ne güzel bir kalbin var ki kırılabiliyor, acıyı hissedebiliyor, bunun için sevinmelisin. insanların çoğu hissetmeyi unuttular. zevk, aşkın önüne geçerse kalp acı çekmez, dikkat et, hep sorgula kalbini..
aşk acısı öyle muhteşem bir şeydir ki insanı olgunlaştıran 3-4 durumdan-duygudan birisidir. kıymetini bilmek gerekiyor.

maaşı alınca hepsini denize atın, o ay paraya sıkıştıkça yaptığınız haraket aklınıza gelir ve durumu düzeltene kadar yaptığınız aptallık yüzünden huzursuzluk hissedersiniz. siz yaptığınız salaklığı unutmak istesenizde, bir şeyler sürekli size bu salaklığı hatırlatır. aşk acısı paranın satın alamayacağı şeylerin acısıdır, insan kendi hatası ile kaybettiği şeyleri unutamaz.

sadece bir şeyler yazmak için hissetmek istediğim acı, bunun dışında ise b*ktan bir durum ve gereksiz.

acıyı çekenden çok çekmeyenin triplere girdiği ya da acı çekme numarası yaptığı kurum.

tam olarak budur. nefret ederken bile sevmektir. aşk öyle kolay denk gelen bir şey değil. ben 1 kez denk geldim. başka ilişkilerle alakası yok. ağzınıza sıçıyor bittikten sonra.

diş ağrısı.

şu hayattaki en balon acı.

her acı gibi dindirilmesi kişinin elinde olmayan acıdır. ölüm gibi bir kaybı yaşatır insana ve kişide yas belirtileri de görülebilmektir. canım ahmet telli 'nin de dediği gibi "karşılığı yok hiçbir acının her şey gölgesi kadar ağır."

aklına gelince kalbin sızlaması..

tahmini geçiş süresi belli değil, yaşadığın yoğunluğa göre kişiden kişiye değişir.
kolaylıklar dileriz.

ask ne kadar güzelse acisi bir okadar da kötüdür.her ne olursa olsun güzeldir unutmak zordur yasanmisliklar yasanmamisliklar nefret ederken bile güzeldir.