aşk acısı çekenlere tavsiyeler

unutmayın; ayrılıklar da sevdaya dahil.
çekmeniz gerekiyorsa çekin, teselliyi başka kollarda, başka bedenlerde aramayın.

oturun sütlaç falan yiyin. saçmalamayın.

teselliyi başka bedenlerde arayın boşuna kendinizi üzmeyin

mantığınızı zorlayın. sonra aşk yalan olur. deneyin.

erkek denen şey için kendizi üzmeyin, sizi kaybettiği için o üzülsün

sağa sola saldırmaktan vazgeçin. ona buna salça olmaktan da herkesle konuşup,görüşürüp oturup kalkıp bir şeylerin düzeleceğini bekliyorsanız yanılıyorsunuz. manevi sorunların ilacı zaman. sabredin savaştığınızı biliyorum. savaşın kendinizle olduğunu unutmayın, o yüzden bu kadar çetin geçiyor. insanın kendini yenmesi zaman alıyor da ondan

çivi çiviyi sökerse acı da acıyı sökebilir.



o da olmazsa bir diğer yöntem;

hayatınızda değişikliklere yer açın kafanızı meşgul edin

öncelikle tavsiye dinlemeyecek kadar canınız acıyor, biliyorum. (hangimiz sevmedik çılgınlar gibi) yine de bir kaç ufak tavsiye de bulunayım belki okuma zahmetine girersiniz.

hayatınızda olmayan birinin yerine başkasını koyunca herşey eskisi gibi olmayacak. bir süre yalnız kalmaya gayret edin. özellikle yalnız kalın ki iyiyseniz de yapamıyorsanız da görün ve kabullenin kendinizi.

ne zaman ağlamalarınız durdu, eski modunuza dönmeye başladınız size kendinizi iyi hissettiren şeylere yönelin. mesela bilgisayar oyunu, koşu, yüzme, dağcılık vs. neyse size kendinizi iyi hissettiren onu yapmaya başlayın. tabi yalnızlığa devam.

ruh haliniz stabil bir noktaya ulaştığında sosyalleşmeye başlayın. yeni insanlar tanıyın, eski tanıdıklarınızla-takıldıklarınızla görüşün. aralarında aklınızın kaldığı, sizde aklının kaldığını düşündüklerinizi bi deneyin. genelde bu fasla birinci aşamada geçildiği için kısa sürecek yalnızlığınız uzun bi zaman dilimine yayılıyor. o yüzden aşamaları atlamayın.

özgüveniniz de yükseldiğinde artık yeni bir ilişkiye hazırsınız demektir.

not:arada biriyle takılıp yeni bir ilişkiye öyle başlayın. hülle diye birşey varsa biline ki bir faydası da vardır. boşu boşuna ortaya çıkmaz hiçbirşey.

bu sayfayı açıp, bu yazımı görüp ve hala bu yazıyı okuyorsan bil ki aynı yollardan geçtik. hayatımdan eksikiğini asla hayal bile edemeyeceğim kendimden çok sevdiğim birinin beni doğum günü hediyesi olarak terk ettiği bir dönemden geçtim yakın zamanda. kimseye anlatamadım açamadım içimi çünkü o vardı sadece benim için. ilk gün hayatımda ağlamanın tanımını yeniden keşfettim doğrusu. ilk hafta hayatım artık sanki bobmoş gibi hissettim. ayrılık evrelerini yaşayacaksın. için parçalansın ama kendine asla zarar verme. fotoğraflarını bile silmedim uzun süre. sonra yedekledim hepsini bir daha açmamak üzere. ve onları kaldırırken artık ona karşı olan duygusallığımı yitirdiğimi fark ettim. hayatıma güzel şeyler kattı ama geçmiş yaşandı ve bitti. tezcümle ayrılığı yaşa acını yaşa. yaşamazsan uzun süre sonra o acı seni kovalar yaşaman için. yaşamadan bırakmayacak çünkü biliyorum. özsaygını asla kaybetme. kendine yapacağın en güzel iyilik kendini sevmektir bunu unutma. hayat gibi bu da geçecek...

askere gidin. ben öyle yaptım geçti.

acınızı bir güzel yaşayın. kaçmaya çalışırsanız kaçamaz, sadece süreci uzatırsınız. hiçbir şey sonsuz değildir. kimsenin yeri de doldurulamaz değildir. bu acı da elbet bir gün bitecektir, bunun bilincinde olarak çekin acınızı. kendinize vakit ayırın. yapacağınız en mantıklı şey bu olacaktır.

zamanında ben de çektim bir noktadan sonra bir boşluğa düşeceksiniz. salın gitsin başka çaresi yok bunun.

kupon yapıp son dakika golüyle tek maçtan yatın. aşk acısının sinek vızıltısı olduğunu anlamanız uzun sürmeyecektir.

seçil unutursun gönlüm parçası
her gün aşklar ah kapımı çaldıkça
ne sevdalar ne vedalar biter
her ayrılıkta yine kahrolsam da
ne başlangıçlar ne sonlar biter
ilk defa değil bu gözümdeki yaşlar
her defasında yine içim yanar

her gün aşklarla ah kapımı çaldıkça
ne sevdalar ne vedalar biter
her ayrılıkta yine kahrolsam da
ne başlangıçlar ne sonlar biter
ilk defa değil bu veda sahneleri
ah ne çok gördüm yakıp yıkıp gidenleri

unutursun gönlüm unutursun elbet
alışırsın yalnız kalmalara
alışırsın gönlüm alışırsın elbet
bu ne ilk ne de son giden uzaklara

içiniz dışınıza çıkana kadar ağlayın ilk zamanlar.. öyle umrumda değil tavırları pek işe yaramıyor çünkü..acıyı dibine kadar yaşamadan, o dibi görmeden rahatlayamıyor insan..dibe vurup çıktıktan sonra zamanla azalıyor..simsiyah olan dünya yeniden renkleniyor..öyle bi an geliyoki ben buna mı ağlamışım ya diyip kendinle dalga geçiyosun..

unutmak için ekstra bir çaba sarfetmeyin aksi taktirde daha çok hatırlarsınız. dedikleri gibi zaman her şeyin ilacı bir gün bakarsın artık eskisi gibi acı cekmiyorsundur o zman anlarsın ki aşk gerçek değilmiş..
not= gerçekten sevdiysen acısı geçse bile izi kalır

müzik dinlememek

aşk acısı da diğer tüm acılar gibi. zamanla geçiyor.

bir kere o çektiğin acı aşk acısı değil..
önce onun ne olduğunu bir anla..
o senin çektiğin acı; onu görmeye, konuşmaya, dokunmaya alışan beyninin, bunları yaşayınca uyuşan yerlerinin, aynı şeyleri tekrar istemesi, ve bulamadığı için, sürekli sana gönderdiği yokluk hissi.. ok, önce buna ikna et kendini..
sonra;
şu an ayrı olduğunuza ve bunları sadece sen istediğine göre, o istemiyor,
matematiksel olarak bu böyle maalesef..
şimdi;
elimizde seni istemeyen birisi var,
birde artık onun kendi isteği ile senin tekrar yaşayamayacağını artık bildiğin ve bildiği halde hala tutturan bir beynin var..
işte o beynini vücudunla özellikle ellerinle senkron sağlayabileceğin, senin için daha hayırlı, daha faydalı bir işle meşgul edersen, aşk acısıda geçer, herşey geçer..
resim yap, çöplerden heykel yap, git kapının önünü süpür, aç youtube da bul birşey, meşgul ol lütfen..
öncellikle rehavet insanı dahada aşağı çeken birşey, öyle duygusal müzik dinleyip, yatıp oturup, kendini daha da aşağı çekme.. bir kere hem fiziksel hem duygusal ayakta dur.. kan dolaşımını yavaşlatma..
kendine mutluluk üret, dans et, en çok güldüğün şeyleri izle.. (onurgokcek1)
bunları böyle yemek tarifi gibi yazıyorum ama, öğrenmem için acı olduğunu zannettiğim çok şeyide yaşadığımı bil..
kendine saygı duyan bir insan, kimsenin üzmesine izin vermez, senin ne kadar değerli, ve sevilmeye layık bir insan olduğunu, seni üzmeden anlayacak o kadar çok insan varki bu dünyada, bunu sakın unutma.