sözlük yazarlarının en sevdiği bilgisayar oyunu

call of duty serisi

bu aralar portal. kafa açıyor.

mouth&blade:warband

football manager serisi oyunları.

paradox’un strateji oyunları.

özellikle hearts of iron 4 ve imperator rome fena sarıyor oynamaya başlayınca. paradox’un asıl bombası eu4 ama hala adam akıllı öğrenemedim. öğrensem ona da fena sararmışım gibime geliyor.

(bkz: baldur's gate ii)

dota 2 .

overwatch.

alien isolation

şuraya bir morrowind, oblivion, skyrim, fallout falan bırakayım da hem gözler yaşarsın, hem kalite tütsün.

yani bazen türlü mecralarda konuşuluyor. gerçekten de hak veriyorum ki ufaklığımda aldığım keyfin yanından geçmiyor günümüz dünyasında oyun oynamak. kendine hikayesiyle, karakteri oyuncuya aktarma kabiliyeti ile yakın hissettiren, ekranın başına zımbalayan oyunlar yok mu? var elbet örneğin rdr2. ama oyun hissiyatı asla o günlerdeki gibi olmuyor. sinematik bir ekranda wasd tuşlarına basıyorum karakter hamle yaparken. hepsi bu. adapte olamıyorum oynayış kısmına. bana göre yeni nesil oyunlarda bu karakter kontrolünün hissiyatsızlığı boku çıkmış durumda. sağa doğru hamle yapacak olan karakter içni ekranda 'a' tuşuna basın çıkınca, sinir oluyorum. rdr2'den bahsetmiyorum bu arada.

geçmişte koşarak okuldan çıkıp pc başına oturduğum zamanlardaki gibi bir heyecan yok sadece demek istediğim o.

yaş almakla açıklanamayacak türde bir kopuşun varlığını çok ama çok uzun zamandır hissediyorum.

eskiden zaman, insanı terbiye eder derdim şu aralar asimile ediyor diyorum. boşaldı içim. duygusuz ve heyecansız birine dönüştüm.

geceleri dışarı çıkmak istemiyorum. sevişmek istemiyorum. arkadaşlarımı arayıp sormak işime gelmiyor. depresyondayım lan ben galiba.

sıkıldım bak yine. neyse.

rdr2 derim daha da bir şey demem...