sözlük yazarlarının sosyal hayatları

1 senedir hayat yok. sosyalı nasıl olsun. sosyal olsak buralarda olmazdık.

olmayan şeydir.

korona olduğundan beri ev, iş , market üçgeni.

kedileri beslemek ve market alışverişi sosyal hayattan sayılıyorsa sosyal bir hayatım var ?

sosyalleşme insana katkı sağlamaz. bu hayatta tek başına ne yaparsak kardır.

tilkiye sormuşlar; boynun neden kalın. tilki de cevap vermiş; her işimi kendim hallederim de o yüzden.

sıfır sıfır sıfır
arada bir dershanenin birine denemeye girmeye gidiyorum o kadar. kalanında salona arada bi uğruyorum mutfağa gidiyorum her sabah o kadar

tek sosyal hayatım dükkanıma gelen müşterilerimle saatlerce muhabbet etmek. onun dışında bir arkadaş grubum bile yok.

son otuz kırk gündür türkiye’de olduğum halde dostlarım ve yakınlarım ile görüşmeye devam ediyorum ondan önce de ara ara yurt dışına gidip geliyordum.
restoranlarda saat kısıtlamaları olduğu için genelde ev de yemek yiyip daha sonra uzun saatler sohbet ettik.
2012 yılında suudi arabistan’da 4-5 ölüme sebep olan sars mikrobunun değişen ismi olan covid-19’a hiç inanmadım inanmamaya devam ediyorum.
burada sadece devletime olan saygımdan devletin aldığı kararlara uymaya çalışıyor ama kendi hayatımı yaşamaktanda geri kalmıyorum.

o ne, yeniyo mu?

netfliks.
ınstagram.
1000kitap.
kafa sözlük.

the end...

bitiklerin toplandığı başlık olmuş.

yanlızlıktan burdayım etrafında varlar ama ben ulaşamıyom sosyal hayat ney ?

gram tadımız kalmamıştır.

herhangi bir sosyal hayatım yok. tek başıma kültür kafeye gidip, bir sürü kitap alıp, okuyorum. litrelerce kahve de içiyorum tabii ki. biraz da sözlükte takılıp, evimin yolunu tutuyorum.

pandemi öncesi de pek farklı olmayan sosyal hayat.

sosyalleşmek çok anlamsız. her yanı kuru gürültü ve fuzuliyat işgal ediyor. sahte iletişimler zinciri. zaten her şey biraz sahtedir.

benim sadece 1 arkadaşım var. ama hiç görüşmüyoruz. bazen araşıyoruz o kadar. işte arkadaşlık böyle bir şey. gerçek sevgi bundan ibaret.

ıssız değil ama ciddi para biriktirecek kadar sakin. pinti değilim ama şunu fark ettim: dışarıda bir yerde eğlenmek ciddi para tuzağıymış azizim. iki haftada bir tamamı evden çalışan, hayli eski üç beş arkadaşımla birimizin evinde kuruyoruz masayı cuma akşamından. ud çalan var aralarında, humus yapabilen var falan. az tüketim bol sohbet, bol şamata.

işin en güzel tarafı da kimse bir birine gereksiz trip yapmıyor, yapamıyor. çünkü sonraki hafta sonu gidip hemen kaynaşabileceğin eller yok artık dışarıda. ayrıca süslenmene de pek gerek yok kozmetik masrafın da sıfır. eve girdiğinde elini yıka ve kullanılmış maskeni de balkondaki çöpe at yeter. masaya araba anahtarını da koyamazsın çünkü ben seninle aynı üniversite yurdunda margarinli ekmek kemirmişim len artizz!

corona, yalnız yaşayan ve uzun yıllardır arkadaşlığı olanlar için o kadar da kötü değil. ailenle yaşıyorsan ve gençsen yandın o kesin.

son yıllar hep bomboş, öylesine yaşıyorum işte, aslında merak ettiğim, ileride bir değişiklik olursa ne yapacağım! *

düğün düğün geziyorum.

1.5 senedir koca bir '' hiç ''