sözlük yazarlarının uyanmak istemedikleri rüyalar

şimdi yavrumlar geçen gün ikindi saatlerinde üstüme bir şeyler örtemeden uyuyakalmışım. bir rüya gördüm ama nasıl güzel bir rüya anlatamam. kısacası ben milyoner bir p*z*v*nktim. tam hayatın tadını çıkartıcam üşüme suretiyle uykumdan uyandım. malum havalar iyice soğudu. battaniyemi örtüp aynı rüyaya dönmeye çalışsamda cık olmadı.üzgünüm.

rüyamda hep gittiğim bir sahaf var. her rüyamda sahaf aynı. rafların yeri, ortamın ışığı bile hiç değişmiyor. çakılı kalmış hafızamda. bilincimde oluşan o sahafa ne gittim ne de görüntüsünü bir yerde gördüm. neyse efendim. bu sahaf pek bilindik bir yerde değilmiş. bina eski, içerisi hafiften küf kokuyor. büyük ama çok kitap yok. çer çöp dolu. bir de ucuz mu ucuz. kötü kitaplar çoğunlukta olmasına rağmen iyi bir hazineci sabrıyla güzel kitaplar buluyorum. ama artık belim ağrıyor okunacak kitap bulacağım diye. yine de öyle mutluyum ki. çünkü bulduğum tüm güzel kitapları yok pahasına satın alacağımı biliyorum. rafların arasında gezerken yüzümde hep bu yüzden köftehor bir gülüşle dolaşıyorum. hiç bitmesin istediğim bir rüya. tüm o güzel kitapları bulamadan hep uyanıyorum malesef.

annemin sarıldığı rüyalar.

onu kaybettikten sonra çok uzun bir süre boyunca en azından rüyamda göreyim diye her gece uyumadan önce fotoğraflarına bakar ama bir türlü göremezdim. iki sene sonra falan, hayatımın en kötü dönemlerinden birini yaşıyorken bir gece nihayet onu gördüm rüyamda.

böyle tezgahlarla ve renk renk ışıklarla dolu şenlik alanı gibi bir yolda önümde koşan bir çocuğu takip ediyordum. en sonunda aşağı doğru inen bir merdivenin başına geldiğimde bir tezgahın arkasında onu gördüm. hemen koştu bana, sıkıca sarıldı. hiçbir şey söylemedi sarılırken, sadece saçlarımı okşadı. ne olur bitmesin, kalayım burada dedim ama uyandım en nihayetinde. uyandığımda vücudunun sıcaklığını hala hissediyordum. gerçekten sarılmıştı sanki.

az önce gördüğüm rüyaydı çok gerçekçi idi