sözlükçülerin mesleklerine dair karikatürler

ne güzelmiş dedirten başlık. tam istismar etmelik. zibilyon karikatürle geri döneceğim.

böyle alıklar da olmasa…

favorilerim:

branş ingilizce de olunca işin içinden ben yapamam diye sıyrılmaya çalışan çocuklara önemli olanın çabalamak olduğunu, yanlış da yapabileceklerinin doğal olduğunu söylemek ve bazen de yardım edeceğimi söylemek * derken bu karikatürü tercih ettim.

öğretmenliğe bir talihsizlik ya da talih eseri ardeşen'de başladım. ve o zamandan sonra çalıştığım her yerde bu insanların genel özelliklerini taşıyan öğrencilerim oldu nedense. laz laneti.

bir keresinde sınıfta bir çalışma esnasında öğrencilerden birbirlerine sorular sormalarını istedim. ben de sınıfta gezerek onları dinliyordum. yasin isimli öğrencimin sıranın arkasına kolunu atarak kendinden çok emin bir şekilde şu soruyu sorduğunu duydum:

- where old are you today?

öğrencimle gurur duydum. üçü bir aradanın mucidi.


başka bir zaman ise bir yazılı sonrası kağıtları kontrol ederken fark ettiğim şey öğrencilerimle ilgili gurur vesilelerimi çoğalttı. sınav kağıdının sonuna bir not baremi koymuşum ve toplayıp en alta toplam 100 puan yazmışım. sınıftan üç öğrencim o bölümde işlem yapmış ve ciddi ciddi sonuçlar bulmuşlar. bir de bana hesap sordular hocam burdan neden puan vermediniz diye. ingilizce öğretmeni olmasam mantıklı bir soru olabilirdi.


bu karikatür ise herhangi bir anı ile süslenmeye ihtiyaç duymaz benim için zira. tam olarak böyle konuşan insanların arasında 17 sene öğretmenlik yaptım.


güzel meslek seçmişim. mutluyum.