sözlükte haddini bilmeyen bir kesimin olması

herkesin hayatına kimse karışamaz.

katıldığım iddia.

herkes* istiyor ki başkaları da kendisinin yaşadığı gibi yaşasın. adam 7/24 sokakta, bir görüştüğüyle toplamda 3 kez görüştüğü şüpheli. doğru dürüst ailesi, dostu, güvenebileceği 1 tane adam yok hayatında. gelmiş buraya millete hayat dersi veriyor, evinde edebiyle yaşayanlarla alay ediyor.

bir başkası kitap okumadığı için okuyanları aşağılamayı görev edinmiş. kitap okumamanın herhangi bir mantıklı argümanı olmadığından, okuyanlara hakaret etmek yahut sataşmak suretiyle kendi görüşünü benimsetmeye çalışıyor.

bir diğeri günde 10'dan fazla başlığa yorum yazanları, kendisiyle ilgili gerçek hayata dair bir bilgi paylaşanı, fotoğrafını koyanı ya da kendi yapmadığı herhangi bir şeyi yapanı "çok komik ehüehe" diye kendince aşağılamaya çalışıyor. bilmiyor ki kendisine de gülen insanlar var ama yüzüne vurmuyorlar "hayat onun hayatı sonuçta, bana ne" diyerek.

yani özetle belirli bir kesim var ki kendi hayatına bakmıyor da başkalarının hayatını küçümseyince kendisinin yüceldiğini sanıyor.

kendileri gibi bir komşuları olsa mesela bunların. her gün çat kapı evlerine gelse. her gelişinde de "dün seni eve şu kişiyle girerken gördüm, sevgilin miydi arkadaşın mı?" yahut "böyle yaşaman benim hiç hoşuma gitmiyor. bir işe girsene" veya "sen neden bu tür kitaplar okuyorsun. okuma. şu hobiyi de bırak. ben sevmiyorum çünkü" falan dese ne yaparlar merak ediyorum. farklı mı sanıyorsunuz burada bunu yapmayı, gerçek hayatta yapmaktan?

evet, üzgünüm ama normal apartman adlı apartmandaki dedikoducu yobaz yaşlı teyze de, iftiracı kötü kalpli amca da sizsiniz.

çok şükür bu ben değilim ama engellediklerimden şüphelenebilirsiniz. haddini bilmeyenle uğrşacak yüreğim yok. tartısma gibi bir niyetımde.

keşke bu tür insanların sözlükten de ülkeden de ayıklanmasının bir yolu olsa. ayıklanmasa bile had bilmek ile ilgili eğitim verilse. -bu her ne kadar ütopik olsa da- hoş eğitim de verilse bundan anlayacaklarını düşünmüyorum.

kendi hayatındaki eksikliklerini,komplekslerini,mutsuzluklarını, güvensizliklerini burada başka insanlar üzerine yansıtan kesimdir.

mesela dışarıd sürekli aşağılanıyor mu? burada hemen başkalarını aşağılamaya çalışır. dışarıda dalga mı geçiliyor kendisiyle? hemen başkalarıyla dalga geçer ki , kendisiyle aynı duyguları başkası da yaşasın. kendi doğrularını (!) dayatmaya çalışır; hadi herkes kendi gibi düşünüyor diyelim, bu sefer de niye herkes böyle düşünüyor derler. tatmin edilemeyen, sürekli şikayet eden, başkalarına bulaşarak bir şekilde kişisel tatmin arayan kişiler var ,doğrudur.

geçen ilk 10’da olan yazarlara söylenildiği gibi. geçen ayın ilk 10’unda olan bir yazar olarak hiç işim yokmuş, boş insanmışım ben mesela. bu sayede bir aydınlanma yaşadım(!). okuduğum,izlediğim,araştırıp yazdığım şeyler için boş hem de bomboş biriymişim ben mesela. madalya da alınca, boşluğumun sınırlarını da aşıp, bambaşka boyuta terfi etmişim ki bu yorumlar sayesinde bunu öğrendim.

bilmiyorum efendim, kendileri hangi boyutta yaşıyor ama aynı boyutta olmadığıma seviniyorum. sert mi oldu, biraz oldu galiba. özür dilerim. içimde biriktirip biriktirip yazmak gibi kötü bir huyum var; içinde olduğum boş dünyadan kaynaklanıyor olsa gerek.

beyaz eldivenini giyen yine salon erkeği pozisyonunda had dağıtıyor tabi elinin tersiyle.

insan arınmalı kendinden. hepitopu eti kemiği an an çürümeye mahkum, zihninden geçenlerin kendisinden başka hiçbir kimsenin umrunda olmayacağı gerçeğini kabul ettirmeli bizzat kendi iç dünyasına.

o hadler, bir bir aşılır. kanun böyle.

işte bunlar hep sekssizlik. bunların hepsi bir kez sevişse rahatlayacak insanlar sınıfına giriyor.

ve bunların hep erkek olması. illallah ya. yaka silktirir insana. üstlerine vazife olmayan ne varsa merak adı altında sorma cesareti buluyorlar kendilerinde. hayırdır nereden geliyor bu özgüven? ingiltere prensesiyle mi görüşüyorum?

hadsiz.

edepsiz erkeklerin hepsi uçurulsun*