sözlükte kendin olmak

bir yazar sayesinde farkına vardığım durum. nickini söylemek isterdim fakat sözlüğün sonsuz girdabında kaybettim bile. bir başlığa tanım girerken asıl düşünceni söylemekten imtina göstermek, kısa, öz, şakaya vurarak yapılan tanımlar benim kaçışlarımdı. sözlüğe değer vererek, diğer insanların bakış açısındansa kendi açından yazabilmek çok önemli diye düşünüyorum. gerçekten bahsetmekten mutluluk duyduğumuz, anlatırken heyecandan özensiz ve kelime seçimine bile dikkat edilmeden kendimizi kusursuz ifade edebildiğimiz mevzularda yazmak, insanların yargılarını düşünmemek.. tamamıyla saf (sadece kendi fikirlerinizden oluşan) bir sözlük hesabı oluşturmak olarak tanımlayabilirim bu durumu.

tavsiyesini hatırlatan başlık.

en son nerde gerçekten kendim oldum, davranışlarımı filtrelemeden hareket edebildim ki sözlükte kendim olayım dedirten.

açıkçası bu yüzden sozlukteyim diyerek tanımladığım durumdur. hayatta yeterince madkemiz var. burda ben benim.

başka kim olacaktık ki? şizofrene benzer bir halimiz mi var?

gerçek = sözlük.

çok güzel bir şeydir. yazdıklarınla '' işte buradayım '' dersin. hissiyatını belli etmişsindir her satırınla çünkü.

alter egomla yazıyorum burada.

her yerde çeşitli maskeler takarken bari burada kendim gibi olmayı düşündüğüm durum. tüm düşüncelerimi, duygularımı, anılarımı, acılarımı yazarak kendimce bir arşiv oluşturuyorum burada.
burda herhangi biri veya hiçkimseyim. yani tamamen kendim...

sade sözlükte değil, bulunduğum her ortamda kendim olmaya özen gösteririm. seven böyle sevsin, tiksinen böyle tiksinsin.

dürüst olmak düsturumuzdur.
kendim olduğumda kaybettiğim kim varsa; yoluna bi meşale de benden...

doğru bir tespit, en azından benim için öyle. sanki günlük hayat dalgalı bir denizmiş ve sürekli sörf yapmak zorundaymışız ama burası, sözlük durgun bir denizmiş ve sandalda sakince gezinirken düşünmeye bolca vaktimizin olduğu ve düşündüklerimizi, hissettiklerimizi olduğu gibi yansıttığımız mavi bir sayfaymış gibi.
(ne sözlük güzellemesi yapmışım wow)
(ama gerçekten de böyle hissettiriyor..)

ben genelde kendim olamıyorum bir yardımcı olun, geçen gün dayım olmuşum öğütler veriyordum hep, az önce de bir 5 dk.falan dedem oldum harfleri falan büyüttüm hep.

eski sözlükte unutturulduğum, burada hatırladığım ve çok sevdiğim alışkanlığım. 'düşünerek yazmak'la 'bazı şeyleri istemeden filtreleyerek yazmak' arasında büyük bir fark olduğunu burada anladım. kendime ait ve okuyan herkesin saygı duyduğu bir yaşam alanım, kullanmakta özgür olduğum kelimelerim, söylemeye çekinmeyeceğim sözlerim var.

sözlükte olmamam gerektiği kadar kendimim, umarım bir akrabam hesabımı görmez, kesin anlarlar çünkü ben olduğumu.

kendin gibi olmak bence içinden ne geliyorsa öyle davranmaktır. böyle davranmayı çok seviyorum ama bu gerçek hayatımda pek mümkün değil. * o yüzden sözlüğü ayrı seviyorum ve içimden geldiği gibi yazıp okuyorum

her zaman dinleyeni sıkmamak, daha doğrusu sıkıldığını görüp cesaretimi yitirmemek için kısa konuşmaya çalışırım. sözlükte de okuyanı sıkmamak için kısa yazıyorum genelde. öyle olunca kendim değil de kendimin özeti oluyorum sanırım.

sözlükte göstermediğim tek yüzüm, ağır mahalle abisi yüzümdür. o da görünmeyiversin bir şey olmaz.

şahsen ben benim, yani kendim. başkası olarak yazmak saçma olurdu... olay tavlamak mı fazla beğeni mi almak?? nereye kadar bu ikiyüzlülük ve kendini beğendirme çabası??? raat olun ve kendinizi müziğe bırakın... arada da buraya içinizden geldiği gibi yazın... ben öyle yapıyorum. *