sözlükte takılmaktan kitap okuyamamak

bazen kendimi içinde bulduğum durum. konuşasım var demek ki? bünye dolu. anlatmak istiyor da istiyor. kitap mühim tabi. beklesinler biraz.

en son ne zaman, hangi kitabı okuduğumu hatırlamıyorum bile, o kadar eski bir tarih yani. ve kitap okuma ile kültürlü, über insan korelasyonunu da hiç anlamış değilim. hatta şöyle bir şey söyleyeyim: eğer edebiyatçı değilse, çoğu ilim bilim insanı çok az kitap okurmuş, ihtiyaç duydukları bilgiyi bulabilmek için o da, hatta şöyle bir diyalog okumuştum.
-gazeteci, aynştayn amcama bir problemde kullanılacak uzun bir formülü soruyor, amcamda nerden bileyim, ezberleyecek değilim ya, ihtiyacım olduğunda açar bakarım kitaptan diyor.
yani rus klasiklerini yalayıp yutunca (eğer muhakeme, çıkarım gücünüz, yetiniz yoksa) bir pok olmuyorsunuz. hatta daha da ileri gideyim 500 sayfalık bir romanın bana kattığı cümle sayısı 3-4 sayfayı geçmiyor, gerisi zaman kaybı, net..... ben ihtiyacım olanı bulup, nokta atışı yapıyorum.