sözlükten gitmek bilmeyen yazarlar

uçdukça çoğalan yazarlardır. bak beni defalarca uçurdular yeniden doğdum küllerimden. peki ben kimim?*

(bkz: epsilondelta)

bi git artık arkadaş rahat edek.

eyvahhhh hiç böyle düşünmedim benim gitmemi isteyen varsa ben onu yollarım *

(bkz: kafa izni)

(bkz: oğlum bak git)

(bkz: gideriz kardeş sıkıntı yapma)
ölsün artık diye gözüne bakılan yaşlılar gibi hissettim kendimi. mezarım hazır giderim 3-5 güne.
(bkz: al kırdın kırdın)

bilmiyorlardı, öğrettik!

biz bu millete her şeyi öğrettik bir hizmet etmeyi öğretemedik.

-m.k atatürk.

uyari yiyorum, kurallara uymadigimida biliyorum, yollarlarsa bu sozlugun secimi olur. az uzulur gecer giderim,

maksat trolluk zaten illaki gunun birinde patlatirlar ama sorun degil burada yazdiklarimin cogu da gelip gecici seyler birilerine bi seyler ogretebildiysem ne mutlu bana

benim bu yazar. ne kalabiliyorum ne gidebiliyorum. ve inanır mısınız hayatım da aynen böyle sürüyor. bir varım bir yokum.

gitmeyi bilen yazarlardır. tek bir sorun vardır ki maalesef dönmeyi de biliyorlardır. nerden mi biliyorum? her ay gözyaşları içinde son kez profillerinizi dolaşıp sessizce tanımlarınızın üstünü örterken sonsuza dek veda edip kafa iznine çıkıyorum.. sonuç; buradayım.

yani insanın dilediği vakit ceketini alıp gidebileceği bir serbestinin olmaması, küfür kullanmayan biri olarak küfür kullanımıyla ilgili ifade sınırlamasının olması gibi durumlar, benim için sözlük mantalitesiyle ilgili handikaplar mı? evet handikap. çünkü bir şeyi yapabilme hakkının olması, her zaman o şeyin yapılabileceği anlamına gelmediği gibi tam tersi, totaliter mekanizmaların bazı edimleri yaptırabilme arzularında kullandığı bir yöntemdir, bu yasaklarla iğneleyip güdüleme. tabii ne sözlüğün ne de inşaata izinsiz girmek yasaktır diye tabela asan müteahhitlerin bu kafada olduğunu söyleyemeyiz. yine de bir "gitmek istedim ama gidemedim" mağdurlarından biri olarak, olmasaydı keşke demekten kendimizi alamıyoruz. selam ederim.

sözlük kütüphanesinden alacağım son kitaba dek buradayım.