star wars: episode ii - attack of the clones

çıktığı gün sinemada üst üste üç seans seyrettiğim film.

sondaki düello sahnesi hariç çok beğenmiştim. ilk seansta arada kızlı erkekli bir grubun yanında kendi arkadaşlarıma "inanmayın abi, evliliği böyle satıyorlar" demiştim. yandaki grupta kızların bana bakışını unutamıyorum hala.

natalinin ölüyü mezardan kaldıracak güzelliğine rağmen, serinin en sıkıcı filmidir bence. hayır adam gibi giriş gelişme sonuç da yok. anakinle padme çayır çimende hobbidik hobbidik yuvarlanıyorlar.

ankara'daki imax salonunda izlediğimden herhalde, "prequel trilogy"nin en sevdiğim filmi olmuştur; en azından sith'in intikamı'yla kapışır.

bu arada sözlükte imax başlığı açılmamış henüz. siz açmazsanız ben yarın açarım. zira, sıradan sinema salonu ve teknolojisi vardır ve imax salonu ve teknolojisi vardır. bu ikisinin arasında dağlar kadar fark vardır; okyanuslar kadar hatta.

yıllarca sırf tam bir tabiri caizse "inek" olduğum için izlemem gerektiğini düşündüğüm ama bir türlü sevemediğim fakat geçen ay bütün filmlerini izlemeyi başardığım nadir klasik serilerden birinin ikinci filmidir. çekilen beşinci film olmasına rağmen kronolojik sırada ikincidir ve bu nedenle iki numaralı film olarak anılır. hem yeni nesil fanların hem de eski neslin izlemeyi sevdiği, ortanca çocuk gibi göz ardı edilmemiş bir üçlemenin parçasıdır.

star wars: episode i - the phantom menace'ın dandikliğinden sonra çok iyi gelmişti. klonların üretilişi, jangoyla oğlu, yodanın manyaklar gibi kılıç kullanması hepsi çok iyiydi. sadece bar sahnesinde ekranda amerikan futbolu olması çok salakçaydı ve anakinin ergenlikleri hiç çekilmiyodu ama elemanın nasıl dark side olacağını ordan görür olduk.