1.
dinledikten sonra daha iyisinin gelmeyeceğine inanıyorsunuz. clapton is god dedik ama bu adam başka bir boyut.
devamını gör...
2.
bluesun beyaz tanrısı. daha çok gençken aramızdan ayrılmıştır.
stratın 4 atlısından biridir. diğerleri için: (bkz: jimi hendrix) (bkz: david gilmour) (bkz: eric clapton)
stratın 4 atlısından biridir. diğerleri için: (bkz: jimi hendrix) (bkz: david gilmour) (bkz: eric clapton)
devamını gör...
3.
devamını gör...
4.
s.r.v. olarak anılan rahmetli gitar ustası. erken yaşta gitti ama bir çok gitar virtüözü onun anısını yaşatmaya devam etmiştir.
devamını gör...
5.
eric clapton'un yakın arkadaşıdır, bir helikopter kazasında ölmüştür, aynı helikoptere clapton'da binecek iken bir gecikmeden dolayı binmemiştir. o öldükten sonra "stevie öldü,artık en iyi benim" gibi bir laf söylediği söylenir. beyaz olup, zencilerden daha iyi blues çalan bir adamdır.
devamını gör...
6.
stevie ray vaughan 1954'te texas'ta doğmuş blues müzisyeni. abisi jimmy vaughan da gitaristtir ve bu durum srv'nin gitara başlamasında en büyük etkenlerden birisi olmuştur. srv daha lisedeyken okulu bırakıp austin'e gitti ve oralarda yerel mekanlarda çalmaya başladı. böylece ilk albümünü çıkarmadan önce böyle mekanlarda yaklaşık 10 sene çaldı.
ilk albümünü 27 yaşında 1983'te çıkardı. zaten helikopter kazası sebebiyle 35 yaşında öldüğünden 8 senelik kısa bir kariyeri oldu. bu kariyerine 4 stüdyo albümü sığdırdı. bu albümler sırasıyla; texas flood, couldn't stand the weather, soul to soul, in step.
çoğu kişi srv'nin jimi hendirx ve albert king'in bir karışımı olduğunu söyler. zaten srv de jimi'nin iki şarkısını albümlerinde coverlamıştır. ayrıca gitar tonu bambaşka bir seviyedir.
büyük blues üstadlarıyla beraber birçok konser de verdi. bunlar arasında bb king, albert king, eric clapton, albert collins, buddy guy gibi isimler var. youtube'da bazı konserler mevcut. ayrıca srv küçükken freddie king'in konserine gitmiş ve ona senin gibi nasıl blues çalabilirim diye soru sormuştur. erken yaşta kaybettiğimiz blues'un üç king'inden biri olan freddie üstadımız da öncelikle blues'u hissetmen lazım diye cevap vermiştir.
grubunun ismi ise double trouble. grup ismini otis rush'ın şarkısı olan double trouble'dan almıştır.
abisi jimmy vaughan ile birlikte 1990'da family style adında bir albüm de çıkarıyorlar. grubun ismini de vaughan brothers koyuyorlar. aynı zamanda jimmy double trouble'ın the things i used to do şarkısında ritim gitar çalmıştır.
srv 2015'te rock and roll hall of fame'e john mayer tarafından "induct" ediliyor. ayrıca rolling stones dergisinin tüm zamanların en iyi 100 gitaristi sıralamasında 13. sırada srv var. grammy ödüllerinde de 13 adaylığı ve 6 ödülü bulunmaktadır.
srv aynı zamanda bir beatles şarkısı olan taxman'i coverlamıştır. bu kayıt youtube'da vardır. konserlerinde çalmamıştır.
hem grup hem srv ağır bir şekilde uyuşturucu bağımlısıydı. 1986'da srv ve tommy rehabilatasyona girerek uyuşturucuyu bırakmıştır. grubun son albümünün adı "in step"tir. bunun sebebi ise uyuşturucudan sonra srv'nin hayata geri döndüm ve adımımı atıyorum demesidir.
31 ağustos 1990'da gerçekleşen cenaze törenine ise zz top, steive wonder, bonnie raitt, buddy guy gibi isimler katılmıştır. mezar taşında ise "bize verdiğin bütün sevgiler için teşekkürler" yazmaktadır.
ilk albümünü 27 yaşında 1983'te çıkardı. zaten helikopter kazası sebebiyle 35 yaşında öldüğünden 8 senelik kısa bir kariyeri oldu. bu kariyerine 4 stüdyo albümü sığdırdı. bu albümler sırasıyla; texas flood, couldn't stand the weather, soul to soul, in step.
çoğu kişi srv'nin jimi hendirx ve albert king'in bir karışımı olduğunu söyler. zaten srv de jimi'nin iki şarkısını albümlerinde coverlamıştır. ayrıca gitar tonu bambaşka bir seviyedir.
büyük blues üstadlarıyla beraber birçok konser de verdi. bunlar arasında bb king, albert king, eric clapton, albert collins, buddy guy gibi isimler var. youtube'da bazı konserler mevcut. ayrıca srv küçükken freddie king'in konserine gitmiş ve ona senin gibi nasıl blues çalabilirim diye soru sormuştur. erken yaşta kaybettiğimiz blues'un üç king'inden biri olan freddie üstadımız da öncelikle blues'u hissetmen lazım diye cevap vermiştir.
grubunun ismi ise double trouble. grup ismini otis rush'ın şarkısı olan double trouble'dan almıştır.
abisi jimmy vaughan ile birlikte 1990'da family style adında bir albüm de çıkarıyorlar. grubun ismini de vaughan brothers koyuyorlar. aynı zamanda jimmy double trouble'ın the things i used to do şarkısında ritim gitar çalmıştır.
srv 2015'te rock and roll hall of fame'e john mayer tarafından "induct" ediliyor. ayrıca rolling stones dergisinin tüm zamanların en iyi 100 gitaristi sıralamasında 13. sırada srv var. grammy ödüllerinde de 13 adaylığı ve 6 ödülü bulunmaktadır.
srv aynı zamanda bir beatles şarkısı olan taxman'i coverlamıştır. bu kayıt youtube'da vardır. konserlerinde çalmamıştır.
hem grup hem srv ağır bir şekilde uyuşturucu bağımlısıydı. 1986'da srv ve tommy rehabilatasyona girerek uyuşturucuyu bırakmıştır. grubun son albümünün adı "in step"tir. bunun sebebi ise uyuşturucudan sonra srv'nin hayata geri döndüm ve adımımı atıyorum demesidir.
31 ağustos 1990'da gerçekleşen cenaze törenine ise zz top, steive wonder, bonnie raitt, buddy guy gibi isimler katılmıştır. mezar taşında ise "bize verdiğin bütün sevgiler için teşekkürler" yazmaktadır.
devamını gör...
7.
akşam akşam ağzım açık şekilde izlediğim adam.*
devamını gör...
8.
cok severim, tightrope parcasini ozellikle
devamını gör...
9.
günlük dozunu almazsan kriz geçirtebilecek bir sanatçı
devamını gör...
10.
bugün yavuz çetin başlığını görünce yad ettiğim guitar hero. yavuz'un gerek stil, gerek ton olarak onu çok örnek aldığı kolayca anlaşılabilir, kalın, dolgun, tok bir ton kullanırlar, hatta tel seçimleri de ona göredir, en kalın tel kombinasyonunu kullandıklarını duymuştum, o kalınlıktaki tellerle o bend ler inanılmaz fiziki performans gerektirir. tabi ki ikisi de sıkı bir fender fanıdır. ikisinin de genç yaşta ölmesi, hendrix'in onlarla çabuk tanışma isteğinden olabilir...neysee ağlayacağım biraz.
dip: bu hendrix parçası ondan daha güzel anca böyle çalınabilir... klibi, fender fabrikasından kesitler içerir.
dip: bu hendrix parçası ondan daha güzel anca böyle çalınabilir... klibi, fender fabrikasından kesitler içerir.
devamını gör...
11.
kusursuz bir bluescu... gelmiş geçmiş en büyük efsanelerden... müziğini, gitar çalmasını takdir ederim. rip
devamını gör...
12.
ölümünden yalnızca bir yıl önce, 1989'da austin city limits konserinde the first wife'ı ile muhteşem ötesi bir voodoo child performansı sergilemiş olan büyük gitar üstadı, blues ilahı. jimi hendrix görse duygulanır oturur ağlardı.
devamını gör...
13.
slash falan deyince aklımdan geçirdim acaba dünyanın en iyisi kim yada kimdi diye. hendrix'i klasman dışı yada mevzu dışı bırakıyorum...
önce joe satriani dedim, ama türü çok dinlenen bir tür değil fakat tekniği bence dünyanın en iyisi. düşün düşün srv dedim sonra...
evet bence dünyanın en iyisiydi....di...di. bakın yataktan kalkıp sound check yapıyor pijamasıyla...
önce joe satriani dedim, ama türü çok dinlenen bir tür değil fakat tekniği bence dünyanın en iyisi. düşün düşün srv dedim sonra...
evet bence dünyanın en iyisiydi....di...di. bakın yataktan kalkıp sound check yapıyor pijamasıyla...
devamını gör...
14.
o kadar teksas dedik...bu adamı yad etmeden olmaz...
devamını gör...
15.
az önce mükemmel bir yorum okudum hakkında ekşişeylerde. yıllarca bu herifin o tonu nasıl yakaladığını konuşur, o tona yaklaşmak için bir ton alet alırdık, ama olmazdı. bir kere herif 0.13 tel kullanıyor, bildiğin inşaat teli yada dikenli tel...o kalınlıkta bir telde bend yapmak sağlam bilek ve kol gerektirir, 3 kere bend yapın pazunuz şişer. neyse herif yazmış...
nasıl srv gibi gitar çalınır?
vaughan'ın gitardan çıkarabildiği sesler ve o eşsiz monster ton, alet erdavatla, kalın tellerle, yok efendim srv strat satın almakla falan yakalanacak bir şey değil, keşke olsaydı. yani ben de belki de on binlerce insan gibi normalden kalın tel seti taktım, o tona amfi-pedal ayarları ile yaklaşmayı denedim, texas special pick up'lar kullanıyorum, deniyorum ama sadece uzaktan yaklaşabiliyorsun... en fazla "andırıyor" diyelim. esas hadise belki de milyon kere tartışılmış ve söylenmiş olduğu üzere; adamın elleri ve çalış biçimi. tellere genelde cidden abanarak vurup, sapı da kıracakmış gibi hatta beyzbol sopası tutar gibi sıkarsanız daha önce duymadığınız tınılar ufaktan belirmeye başlayıp, diğer değişkenlerle (tel kalınlığı ve yüksekliği, pick uplar, amfi, pedal vs vs) de birleştiğinde size "hass*ktir! oluyo galiba lan!" dedirtebilir. heyecan yapmayın, yaklaşık 30 saniye sonra sol kolunuz 15 kg'lık dumble ile üç set-on kol çalışmış gibi kasılıp kalacak, bırak herhangi bir srv lick'ini iki nota basacak gücünüz kalmayacak. abartı geliyorsa eğer denemesi bedava. bu mevzuyu ilk john mayer'den duyduğumda abartıyor demiştim, başıma gelince anladım, adam gerçekmiş. ciddi bir güç gerektiriyor o tonu çıkarmak, döver gibi tellere vurup o rezonansı ayıboğan gibi sıkı sıkı basarak kontrol etmek, üstüne o çılgın, yürek eriten vibratoları, bendleri atmak ciddi bir emek, baya uzun bir süre gerektiriyor. yani kimse yapamaz demiyorum ama buna yeltenen varsa eğer (srv şarkıları çalmaktan bahsetmiyorum), o tonu ne olursa olsun alacağım diyorsanız -ki gerçekten denemeye değer zira çok eğlenceli- böyle bir gerçek var. adama boşuna hands of steel demiyorlar. kolunuz önce o kondisyona gelecek, parmaklar mutantlaşacak, fretboard'u delecek güce kavuşacak, bunların üzerine tüm o duygu, tutkuyu verecek kontrolü yakalayacaksınız. lifetime challenge gerçekten.
nasıl srv gibi gitar çalınır?
vaughan'ın gitardan çıkarabildiği sesler ve o eşsiz monster ton, alet erdavatla, kalın tellerle, yok efendim srv strat satın almakla falan yakalanacak bir şey değil, keşke olsaydı. yani ben de belki de on binlerce insan gibi normalden kalın tel seti taktım, o tona amfi-pedal ayarları ile yaklaşmayı denedim, texas special pick up'lar kullanıyorum, deniyorum ama sadece uzaktan yaklaşabiliyorsun... en fazla "andırıyor" diyelim. esas hadise belki de milyon kere tartışılmış ve söylenmiş olduğu üzere; adamın elleri ve çalış biçimi. tellere genelde cidden abanarak vurup, sapı da kıracakmış gibi hatta beyzbol sopası tutar gibi sıkarsanız daha önce duymadığınız tınılar ufaktan belirmeye başlayıp, diğer değişkenlerle (tel kalınlığı ve yüksekliği, pick uplar, amfi, pedal vs vs) de birleştiğinde size "hass*ktir! oluyo galiba lan!" dedirtebilir. heyecan yapmayın, yaklaşık 30 saniye sonra sol kolunuz 15 kg'lık dumble ile üç set-on kol çalışmış gibi kasılıp kalacak, bırak herhangi bir srv lick'ini iki nota basacak gücünüz kalmayacak. abartı geliyorsa eğer denemesi bedava. bu mevzuyu ilk john mayer'den duyduğumda abartıyor demiştim, başıma gelince anladım, adam gerçekmiş. ciddi bir güç gerektiriyor o tonu çıkarmak, döver gibi tellere vurup o rezonansı ayıboğan gibi sıkı sıkı basarak kontrol etmek, üstüne o çılgın, yürek eriten vibratoları, bendleri atmak ciddi bir emek, baya uzun bir süre gerektiriyor. yani kimse yapamaz demiyorum ama buna yeltenen varsa eğer (srv şarkıları çalmaktan bahsetmiyorum), o tonu ne olursa olsun alacağım diyorsanız -ki gerçekten denemeye değer zira çok eğlenceli- böyle bir gerçek var. adama boşuna hands of steel demiyorlar. kolunuz önce o kondisyona gelecek, parmaklar mutantlaşacak, fretboard'u delecek güce kavuşacak, bunların üzerine tüm o duygu, tutkuyu verecek kontrolü yakalayacaksınız. lifetime challenge gerçekten.
devamını gör...
16.
dünyanın en iyi gitaristi...hendrix dahil....
devamını gör...
17.
stevie ray vaughan… blues'un 80'lerdeki sessiz çığlığı, stratocaster’ın adeta bir insan gibi konuşmasını sağlayan adam. 3 ekim 1954'te dallas, teksas'ta doğduğunda dünya, blues müziğinin kalbine bir yıldırım düştüğünü bilmiyordu. çocuk yaşta ağabeyi jimmie vaughan'ın gitar çaldığını izlerken müzikle tanıştı. ilk gitarını eline aldığında henüz 7 yaşındaydı ve kısa sürede bir enstrüman değil, bir ruh ortağı bulmuştu.
srv’nin müzikal kariyeri boyunca fender stratocaster'ına olan bağı, neredeyse kutsal bir ilişkiydi. 'number one' lakaplı gitarı, sahnede onun bir uzantısı gibiydi. jimi hendrix, albert king ve freddie king gibi blues devlerinden aldığı ilhamı, benzersiz tekniğiyle harmanladı. solak doğmuştu ama sağ elle çaldı; üstelik kendi tınısını yaratmak için ağır kalınlıkta teller kullanıyordu (0.13).
1983’te çıkardığı "texas flood" albümü, modern blues'un yeniden doğuşu gibiydi. 'pride and joy' ve 'lenny' gibi parçalar, stevie ray'in ruhunu yansıttı. sadece teknik ustalığı değil, aynı zamanda gitarından çıkan her melodinin duygusal yoğunluğu da dinleyiciyi kendine çekiyordu.
ancak hayatı, müziği kadar iniş çıkışlarla doluydu. madde bağımlılığı, srv'nin hem müzikal hem kişisel hayatını tehdit etti. yine de bu karanlık dönemi atlatarak 1986'da ayık bir hayat sürmeye başladı. bu dönüş, müziğine de yansıdı. 1989’daki "in step" albümü, sadece bir sanat eseri değil, bir yeniden doğuşun hikayesiydi.
ne yazık ki, stevie ray vaughan'ın hikayesi, henüz tam anlamıyla yazılamadan son buldu. 27 ağustos 1990'da wisconsin'deki bir konserin ardından, bindiği helikopterin düşmesiyle hayatını kaybetti. henüz 35 yaşındaydı ama arkasında milyonları etkilemiş bir miras bıraktı.
stevie ray, 'crossfire'da söylediği gibi, her zaman 'ateşin ortasında' kaldı. ama o ateş, blues’un küllerinden yeniden doğmasını sağladı. bugün her srv parçası dinlendiğinde, gitarından dökülen notalarla, onun o bitmeyen ruhunu hissetmek mümkün. çünkü srv sadece bir gitarist değil, blues’un yeniden dirilişiydi.
srv’nin müzikal kariyeri boyunca fender stratocaster'ına olan bağı, neredeyse kutsal bir ilişkiydi. 'number one' lakaplı gitarı, sahnede onun bir uzantısı gibiydi. jimi hendrix, albert king ve freddie king gibi blues devlerinden aldığı ilhamı, benzersiz tekniğiyle harmanladı. solak doğmuştu ama sağ elle çaldı; üstelik kendi tınısını yaratmak için ağır kalınlıkta teller kullanıyordu (0.13).
1983’te çıkardığı "texas flood" albümü, modern blues'un yeniden doğuşu gibiydi. 'pride and joy' ve 'lenny' gibi parçalar, stevie ray'in ruhunu yansıttı. sadece teknik ustalığı değil, aynı zamanda gitarından çıkan her melodinin duygusal yoğunluğu da dinleyiciyi kendine çekiyordu.
ancak hayatı, müziği kadar iniş çıkışlarla doluydu. madde bağımlılığı, srv'nin hem müzikal hem kişisel hayatını tehdit etti. yine de bu karanlık dönemi atlatarak 1986'da ayık bir hayat sürmeye başladı. bu dönüş, müziğine de yansıdı. 1989’daki "in step" albümü, sadece bir sanat eseri değil, bir yeniden doğuşun hikayesiydi.
ne yazık ki, stevie ray vaughan'ın hikayesi, henüz tam anlamıyla yazılamadan son buldu. 27 ağustos 1990'da wisconsin'deki bir konserin ardından, bindiği helikopterin düşmesiyle hayatını kaybetti. henüz 35 yaşındaydı ama arkasında milyonları etkilemiş bir miras bıraktı.
stevie ray, 'crossfire'da söylediği gibi, her zaman 'ateşin ortasında' kaldı. ama o ateş, blues’un küllerinden yeniden doğmasını sağladı. bugün her srv parçası dinlendiğinde, gitarından dökülen notalarla, onun o bitmeyen ruhunu hissetmek mümkün. çünkü srv sadece bir gitarist değil, blues’un yeniden dirilişiydi.
devamını gör...
18.
bir babadır bizim için
devamını gör...