1.
richard ayoade'nin yazıp yönettiği 2010 yapımı nefis dram/komedi/gençlik* filmi.
wes anderson ve richard ayoade arasındaki dobra, komik, olağandışı olaylara karşı gülünç bir şekilde kayıtsız karakterler ve roman okuyormuş hissi veren diyalog yazımı benzerliğini geçen yıl the wonderful story of henry sugar'da fark ettikten sonra bir tavşan deliğine düşüp bu filmi bulmuştum (ki aslında popüler de bir filmmiş, nasıl olduysa duymamışım hiç) ancak izleme fırsatına yeni eriştim.
film için gerçekten de görsel saplantılarından arınmış bir wes anderson filmi demek isabetsiz bir benzetme olmaz sanırım. her üç-dört dakikada bir komedi sosuna bandırılıp çıkartılan trajik bir hikaye, haddinden (ve yaşından) fazla resmi konuşan bir hikaye anlatıcısı ve gerçek anlamda acı tatlı bir final. uzun zamandır beklentilerimle bu kadar örtüşen bir film izlememiştim.
kadrosunda aşina olduğum çok sayıda kaliteli oyuncu olması, müziklerini alex turner'ın yapması ve durdurup duvar kağıdı yapılacak kadar hoş planlar içermesi gibi beklemediğim detaylar da pastanın çileği oldu. ingilizlerin mizahından ve ölüm, yas, aile içi travmalar gibi ciddi konulara bakışından keyif alanlara şiddetle tavsiyemdir.
şahsi puanım 7.6/10.
wes anderson ve richard ayoade arasındaki dobra, komik, olağandışı olaylara karşı gülünç bir şekilde kayıtsız karakterler ve roman okuyormuş hissi veren diyalog yazımı benzerliğini geçen yıl the wonderful story of henry sugar'da fark ettikten sonra bir tavşan deliğine düşüp bu filmi bulmuştum (ki aslında popüler de bir filmmiş, nasıl olduysa duymamışım hiç) ancak izleme fırsatına yeni eriştim.
film için gerçekten de görsel saplantılarından arınmış bir wes anderson filmi demek isabetsiz bir benzetme olmaz sanırım. her üç-dört dakikada bir komedi sosuna bandırılıp çıkartılan trajik bir hikaye, haddinden (ve yaşından) fazla resmi konuşan bir hikaye anlatıcısı ve gerçek anlamda acı tatlı bir final. uzun zamandır beklentilerimle bu kadar örtüşen bir film izlememiştim.
kadrosunda aşina olduğum çok sayıda kaliteli oyuncu olması, müziklerini alex turner'ın yapması ve durdurup duvar kağıdı yapılacak kadar hoş planlar içermesi gibi beklemediğim detaylar da pastanın çileği oldu. ingilizlerin mizahından ve ölüm, yas, aile içi travmalar gibi ciddi konulara bakışından keyif alanlara şiddetle tavsiyemdir.
şahsi puanım 7.6/10.
devamını gör...