sürekli depresyonda olan sıkıcı yazar kitlesi

bir insan bu kadar sıkıcı bir hayatı her gün her gün nasıl sürdürebiliyor anlamak güç. neyiniz var güzellerim sizin? ne bu dram.

şöyle cümleler;

yalnızlığım gece yarısında benliğe çarpan altında kaldığım bir ayna gibi..

bunlar ne abicim? nasıl bu kadar bayık edebiyatı yapabiliyorsunuz yav? ne anlatıyorsunuz öncelikle.

moralim bozuk, şu şu sebepten diye basitçe, insanların anlayabileceği, her şeyden önce kale alabileceği ifadelerle meramınızı anlatmak yerine, abidik gubidik laflar edince ne oluyor yahu, normal bir insan olmanın nesi kötü? neden bu kadar anormal olmayı tercih ediyorsunuz siz ballarım ya.

a memelerine kurban olduklarım. derdiniz ne sizin aa.

bunlar ayrıca bir kez sevişse rahatlayacak insanlardır

hoşgeldin aziz dostum, kaç seksi bedene nüfus ettiysen back to origin yaramış.
onun dışında, bunlar ne eğlenmeyi bilir, ne eğlendirmeyi.
işi gücü dram bunların, he he çok hüzünlü hayat falan filan.

dinleyin iyi gelir.

bana sahaflardaki tozlu kitaplar gibi hissettiriyor bu yazarlar.

bakmak, okumak istemiyorum direkt uzaklaşmak istiyorum.

(bkz: buyurun benim)

ergenlik başımda dumaannn... ilk aşkım ilk heyecannn..

sa na ne? takılıyorum kendi halimde.

liste yapardım ama bunlar özel bilgiler, ifşa etmek istemem.