sürekli film izlemeyi planlayıp hiç izlememek

orta yaş bunalımı gibi bir şey. izlemek istediğin bir sürü şey var ama olmuyor… bir türlü açamıyorsun o filmi…

10 dakika sürmüyor, sıkılıyorum. ben bu filmi çekemem, diyorum kendime.

genelde zamanı olmayan insanın başına gelecek bir durumdur. evet sürekli film planları yapılır hatta liste bile hazırlanır fakat bir türlü zaman bulunup izleyemez... vizelerden sonra var bir hayalimiz.

sürekli bunu düşünüyorum ama bir türlü yapamıyorum. kadınlar bir rahat vermiyor ki biraz olsun hayatımı yasayayım. resmen köle gibi kullanıyorlar beni, işlerini hallettirip rahatladıktan sonra da bırakıp gidiyorlar. çok kötüsünüz çok.

her gün listeme bir film eklememe rağmen izlemiyorum. bu bir bataklık.

pandemi döneminde insanların değişime uğradığının bir göstergesidir.
hiçbir kalıba sığamaz olduk. kayıplar, üzüntüler, acılar insanları yordu ve derin bir yara bıraktı. hayatta belki tek keyif aldığımız film izleme ritüeli bile kaygılarımızı örtemedi. 2 yılllık süreç insanoğluna cok ağır geldi. ben sadece kendimde var sanıyordum lakin öyle olmadığını anladım.
pandemi dönemi devam eder iken maddi anlamda da insanlar yıpratıldı. gençlerin gelecek kaygısı ile umutları da, bu hükümet döneminde yara aldı.
adaletsizlikler, hayal kırıklıkları, endişeler, ölümler, sanki hepsi bir olup bizleri değişime zorladı.
farkına varamadan değiştik; ideallerimiz, beklentilerimiz, mutluluk karelerimiz, isteklerimiz, vs. hepsi değişti. yeni kendinize hoş geldiniz..

telefon galerim izlenecek filmerin isimleriyle dolu. fark ettim ki,ben izlemeyi değil, izlenecek liste yapmayı seviyorum.