sürekli yorgun hissetmek

bir türlü kurtulamadığım ruh halim... ne denediysem yine dönüp dolaşıp buna dönüyorum.

bir çok nedeni mevcut. verimsiz uyku, susuzluk, dengesiz beslenme, stres, hormonal dengesizlik, mevsimsel geçişler sebebiyle havadaki + ya da - yüklü iyon dengesizlikleri, psikolojik rahatsızlıklar ve daha say say bitmeyecek yığınla fiziksel rahatsızlıklar. bunların hiç biri yok bende diyorsanız da içerisinde bulunduğunuz atalet halinden sıyrılmanız gerek. ki illa birisi vardır. iyi düşünmek ve kendini iyi tartmak gerek.

b12,d vitaminleri ile kan değerleri ve ferritin düzeyleri alarm veriyor olabilir.baktırmak gereklidir.

sürekli şekerli, yağlı beslenmekten, sigara içmekten, düzensiz uykudan, yetersiz ve tek taraflı beslenmeden, yetersiz su tüketiminden başlar.

mental yorgunluk, motivasyon eksikliği, stres, depresyondan devam eder.

fiziksel ve mental olarak ikiye ayrılır.

genel olarak gözlemlediğim ise, sayılanların hepsini bir arada yaşayan bir çok insan olması.
bazıları için değişim gerçekten zor hatta imkansıza yakın, şartlar müsaade etmiyor.
fakat çoğu imkanı olduğu halde değişimi reddediyor tembellikten.
sürekli şikayet etmeyi tercih ediyor.

benimki tamamen yaptığım işle alakalı. keşke psikolojik olsaydı.

(bkz: depresif ruh hali)nde dolanmak.

hayatta bir şeyler kötü gidiyorsa da hissedilir. ve o şeyler sürekli devam ediyorsa sürekli yorgun hissedilir.

aynısı kayımda da pardon, bende de var b12 alın dicem de ben alayını kombo yaptım olmuyor. yaradılış dedim kaderci oldum çıktım.

tiroid hormonlarını ölçtürmesi gereken kişi bulgusudur. zira tembel tiroid de denilen, hipotiroidi ya da hashimoto tiroiditi gibi bi rahatsızlık bulgusu olabilir. hemen aile hekimi ya da herhangi bir iç hastalıkları uzmanına başvurulup test yaptırılması ve ultrasonla tiroid bezinin durumu ölçtürülmesi elzemdir. bu tür durumlarda depresif ruh hali de, belirleyici bir faktördür.

zihnim o kadar çok meşgul ki bir şeylerle, asıl dünyaya dönemiyorum ve oturduğum yerde çok yoruluyorum.

erken de yatsam sürekli yorgun ve uyku halinde hissediyorum kendimi. kendimi namaz kılarken uyuyakalan babannem gibi hissediyorum. bir anda '' bismmmiill'' diye uyukladığım masamdan kalkarken bulacağım bu gidişle kendimi. aynı durumlardan müzdarip olup gün içinde bir nebze de olsa bünyeye enerji katacak vitamin tavsiyeleriniz varsa alırım dostlar.

bi kan tahlili mantıklı olabilir. orda eksik çıkıyor hep b ve d vitaminleri. vücutlar kaçak mıdır nedir. bir de havalar birden soğuduğu için de halsizlik oluyor aşırı çok fazla. ayıları kış uykusunda yalnız bırakmak istemiyor insan. sonra ruh sağlığı dalgalı hallerde ise tüketiyor, enerjiyi pipetle çekiyor. ben mesela üniversite sınavına hazırlandığım dönem pharmaton falan kullanmıştım ama sınava çalışmak istemiyormuşum meğer, ondan yorgunmuşum.
işte efendim ilk yapılacak şey kan tahlili, her zaman yapılması gereken şey de güzel ruh hali sağlama şeysi. olmadı su içmek, sebze tüketimini arttırmak ve bağırsakları da mutlu mesut yaşatmak lazım. belki de bazen fazla uyumak gerekiyordur.
çok şey anlatıp hiçbir şey anlatmadım yine de neyse bakalım. ***

daha az bilgisayar, telefon + daha fazla kondüsyon depolamak.

şu soğuklarda sisli puslu havalarda yaşıyoruz, sabah çıkıyoruz karanlık akşam dönüyoruz karanlık. sadece yorgun hissediyorsanız yine iyi. depresyon bahçesine döndü ülke yorgunluk ne ki

atalet denebilir. kişi zorunda kaldığında yorgunluk falan kalmaz.

yorgun kelimesi sözlükte sıkı çalışma yüzünden ya da başka nedenlerle beden yada zihin etkinliği yavaşlayan yorulmuş olan anlamına gelir, fakat ben yorgun hissetmenin sadece fiziksel değil ruhsal da olabileceğini düşünüyorum. öyle ki bu yorgunluk insanın hayatını kemirir uçurumun eşiğindesindir biri seni sarsıp kalkmanı söyleyince kadar nerede olduğunun farkına varmazsın.

bu aralar günaydın gibi neredeyse her gün söylediğim söz "hayırr, çok yorgunum." veya "halim yok."
şu an bile böyleyim çünkü birkaç gündür hava hep yağışlı ve gök gürültülü. arada depremlerde yoklamaya devam ediyor mesela dün gece gibi. uyuyamıyorum doğru düzgün: "ya elektrik giderse ve uzunu tekrarlarsa?" veya "ya şu an ailem derin uykudaysa ve olunca hemen uyanamazsa?"
odaya alışma süreçlerinde 2-2.5 ay hep geceleri pilli led ışık yakarak veya ışığı açık bırakıp sızarak uyuyabiliyordum.
bir de ben karanlığı, yağmuru ve gök gürültüsünü çok severdim. günde bazen 2-3 kez elektriği kesiyorlar ve oturduğum yerde kalmak yerine hemen ışık bulma arayışına giriyorum. çünkü artık karanlık çaresizlikle bağdaşıyor ve ışık kaybolunca sanki oksijen de kayboluyor gibi.
depremden 3.5- 4 ay sonra eve alışmaya çalışırken (bizimkilerden erken davrandım) akşam elektriği bir kestiler ve ben arkadaşımla konuşurken panikleyerek hemen kendimi evin dışına atmıştım. normalde duygularımı belli etmem o kadar ama birden olunca çok korkunç gelmişti. hem tekim, hem de akşam 9-10 gibi gitmişti. bir de evin dış kapısına fener tutup oraya ilerleyip açarken aynı anda abimde açıyormuş. ben açıp ışığı oraya tutarken aynı anda elimdeki telefona bakıp arkadaşıma "çıkıyorum şimdi bir dk." deyip telefona bakıyordum nedense. kendimi ileri atmaya gelince abimin ışıklı yüzünden korkup çığlık atmıştım. ilk olarak o korkuyla birini beklemiyordum, üzerine beyaz ışık vurulunca tatlı yüzü chucky gibi görünüyormuş. o da korku nidası çıkardı. "ne çığlık atıyorsun manyakk?!" diye biraz bağırmıştı. "elektrik gitti, evden ben de giderken sana denk geldim. ödüm kopmuştu ondan boş bulundum. ayrıca yüzün karanlıkta korkunç göründü. evden çıkarken üç harfliler kapıyı tutsa daha az korkardım. gidiyorum ben." dedim. "taramalıya bağlayabiliyorsun, iyisin iyisin." diye arkamdan alayla söylenirken ben de "allah'ın cezası. kurşun etkisi gör pislik!" diye bağırmıştım biraz. sonra bahçeye inerken duyduğum kahkahalarla ilkte tedirginlikle etrafıma baktım, kulaklıktaki arkadaşımı unuttum evet. aklım sıfırken yine çıktı yani. unutmam gayet normal.
bakınca nereden nereye, nereyeden nereye yani...
sonra ben 3-4 gün kısa mesajlar dışında yazmadım. ortak olduğu an'ım hiç iyi değildi ve cidden utanmıştım. sevdiğim insanlar da olsalar o an bahçeye inerken her yerden topuklayasım geldi. yersiz utançlardan nefret ediyorum...