sürgünler çağı

bir elie wiesel kitabıdır.

tam da adının vaat ettiği gibi bir sürgün hikayesi sürgünler çağı. orta avrupalı bir yahudinin yaşlı bir adam olarak amerika sokaklarında amaçsızca dolaşırken bir gün bir hastanede içine kapanık bir kadınla karşılaşır.

bu karşılaşma her sürgünün başına gelebilecek şeye neden olur yaşlı adam üzerinde: hatırlamak ve acı çekmek.

bütün anılar nedeni belirsiz bir şekilde dört nala koşturan bir yılkı sürüsü gibi yaşlı adamın zihnine üşüşür.

acıların kol gezdiği ve yaşlı adama ıstırap dolu günleri çağrıştıran budapeşte, en büyük mutlulukların kaynağı olan ve aşk şehri sayılan paris, herkesin kutsalı olan ve çok az saygı gören manevi kudüs. her şehri tek tek hatırlar yaşlı adam.

geçmişe yapılan bu seyahat birçok eski duygunun kabarmasına neden olur yaşlı adamın içinde ve bir sürgünün içinde uyanan duygular nedense ne kadar güzel bile olsalar hep bir şekilde kırıktır, bozuktur, rahatsız edicidir.

yeni bir sürgünler çağına girdiğimiz bu dönemde belki bundan yirmi sene sonraki halimizi görmek ve anlamak için okunması gereken bir metin sayılabilir bu kitap.