tanrının yarattıklarını tamamen terk etmiş olması

inanç farklı bir şey. bakış açısını topyekûn değiştiriyor işte. güzel şey ama. ihtiyaç bir de.

türkçede pek denk gelmesem de ingilizcede şarkılarda ve türlü türlü hikayelerde oldukça ilham verici şekilde bahsedilen olay.

en son watchmen dizisinde denk gelmiştim sanırım. bir çok mesajının yanında, tanrının neden insanlığı terkettiğine empati kurdurabilen bir yapımdı.*
motorhead - god was never on your side şarkısı aklıma gelen diğer bir örnek.

insan tanrıyı terk edemez ki. sonsuz küme nasıl olur da alt kümesinden habersiz olabilir? alt küme iste de sonsuz kümenin içinden çıkamaz.

gerçek şu ki insan niyetleriyle ve yaptıklarıyla inancını hissedebilir. hissedemiyorsan içerisi pis demektir.
nasıl ki misafir geleceğinde evini temizleme gereği hissediyorsan, nasıl ki bir yere gitmeden önce duşa girip bedensel temizlik yapıyorsan, inancını, daha doğrusu allah'ı sevmek için de içini (ruhunu) temizlemen gerekir.
çünkü en güzel şeyler hep en temiz yerlerde olurlar.
incinin bataklıkta ne işi olur?

kendi elimizle her şeyi düzeltebilecekken ilahi adalete sırtımızı dayayan varlıklarız.halbuki insan aklını kullansaydı bütün bu zulme son verebilirdi ama neden yapamıyoruz çünkü korkağız.kendimizi korkak olarak suçlayamadığımız için suçu yaradanda arıyoruz.

rabbın seni ne terk etti, ne de darıldı.

(duha suresi 3.ayet)

isa’nın çarmıhta söylediği söze atfen,” tanrım tanrım beni neden terk ettin?”
(eli eli lema şevaktani?)

o bizi terk edince sıkıntı yok ama biz onu terk edince kâfir oluyoruz. peki.