yunan yazar nikiforos vrettakos'un bir tespitidir.

boranla gelen isimli hacimsiz ama dolu dolu kitabında ikinci dünya savaşı döneminde yaşadıklarını anlatan nikiforos vrettakos bu tespiti ile beni düşüncelere gark etmiştir.

ölüm elbette ki korkutucu bir şey. en arzuyla bekleyenler bile ölüm anı geldiğinde bir korku, bir pişmanlık duyarlar, belki bu yüzden yüksek yerlerden atlayıp intihar eden insanlar dünyaya tutunmak ister gibi kollarını savurur çığlık atarlar. bunu bilemiyorum çünkü ölmek gibi bir niyetim yok, hiçbir zaman da olmayacak.

ama dünya çok yorucu bir yer. insanın dayanma noktasını zorlayan bir yer. yaşamak insanın iliğini kemiğini sömürüyor. bedensel yorgunluk elbette katlanılır bir şey ama zihnen ve ruhen bu kadar fazla yorulmak iyi gelmiyor bize.

savaşlardan, katliamlardan, ırkçılıktan, ayrımcılıktan, cinayetlerden, tecavüzlerden ve benzer her şeyden o kadar bunalmaya başlıyoruz ki dünya amaçsızca koşulan, bitse de gitsek bir maratona dönüyor.

işte bu noktada tanrı bir kutsama ile birlikte dünyadaki varlığımıza son vermeye karar veriyor. biraz dinlenmemiz için bizi oyundan çıkarıyor. belki de ölüm tanrı'nın bize 'çok yoruldun, kalk yerine yat' deme şeklidir.
devamını gör...

bu başlığa tanım girmek için olabilirsiniz.

zaten üye iseniz giriş yapabilirsiniz.

"tanrısal bir kutsama olarak ölüm" ile benzer başlıklar

normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz. Daha detaylı bilgi için çerez ve gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.

online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.
zaman tüneli köftehor rehberi portakal normal radyo kütüphane kulüpler renk modu online yazarlar puan tablosu yönetim kadrosu istatistikler iletişim