tarifi olmayan duygular

(bkz: bazı kelimelrin bazı anlamlara gele(lesakine)memesi sorunsalı)

çok sevilen ve sanki tek arkadaşınmış gibi hissettiren kitapların son sayfasını okuduktan sonrası

cok dip duygularda gidip gelen biriyseniz tum duygularin hepsi. duygular tarif edilemez ki zaten, zira kelam yetmez, dil donmez. sadece hissedilir ya da istemsiz de olsa hissettirilir.

aşk

babam yeni vefat ettiğinde kardeşim 5 yaşındaydı.
cenaze sonrasi mezarlığa gittiğimizde
"abla babamı çok özledim. bu toprağı kazsam onu görebilir miyim" demişti. 7 senedir o cümleyi duyduğumda hissettiğim duyguyu tarif edemiyorum.

ihanet karşısında hissedilen şey. yani bunu bana nasıl yapar, neden yaptı diye düşünürken midene yumruk yemişsin de içindeki kocaman ağır boşluk kalbine hatta boğazına doğru hareket ediyor gibi hissettiğin şey. hayal kırıklığı, üzüntü, kalp kırılması, duygusal incinme, aldatılmışlık, aşağılık duygusu, özgüven zedelenmesi... hepsi birleşince oluşan o şey. zihnindeki tüm o sesleri susturan, dünyanı yerle bir eden bir duygu. ben tarif edemem ama bir şeye benzetecek olsam ingiliz anahtarının tadı derim. metalik, iğrenç, rahatsız edici, ağır bir şey. cesar da sırtından bıçaklandığında böyle hissetti bence. sen de mi brütüs derken böyle hissediyordu. sana güvenmiştim brütüs sen de mi beni mahvediyorsun demek istedi. yazık be. kimse kimseyi aldatmasın, ihanet etmesin, sırtından bıçaklamasın. kıyamam