tecili bozup askere gitmek

ailesi veya sevgilisi ile kavga edip, yapılan sonrasında pişmanlık duygusu gelen eylem.

keşke biz kadınların da bu tarz zor gün jokeri olsaydı. gidip ince ayar çekip geliyorlar, kafa temiz. bizimkiler anca kuaföre koş, sarı kafa ol gel. olmaz ki öyle, nerede disiplin nerede nöbet nerede sayım nerede eğitim?

okul biter bitmez yaptığım bir şeydi. hedeflerim doğrultusunda attığım son adımdı bu. son şansım olan yedek sınıfından gidip muvazzaf olacaktım. istediğim gibi olmuştu. yedek sınıfından askere gitmiştim. hastaneden uzak tam 1 sene geçirmiştim ve üstüne muvazzaflığı kazanmayı başarmıştım. hayatımın merkezine yerleştirdiğim hedefime kavuştum dediğim an hayatımda her şey karışmıştı ve ben vazgeçmek zorunda kaldım. hayatımda verdiğim her kararın sonunu askeriyeye bağlayan, o doğrultuda yolunu çizen birisi olduğum halde her şey o kadar kötü bir hal aldı ki mecbur kaldım gibi bir şey oldu. eğer imkanım olsaydı yeniden 1 sene tekrar gitmeyi çok isterdim. hala bu mevzuyu içimde kabullenemedim ama hayat devam ediyor ve benim eskisine göre daha fazla sorumluluğum var artık.

kafamda dolaşan düşüncedir. aslında biraz hayat çarkını çevirmek gibi. okul bitmiş ama ortada iş yok, para falanda hak getire e birde manita falan işleride yoksa ah hele birde ortada buruk bir kalp varsa tamam işte. gidiyorsun abicim 6 ay paspas mı paspas, koşu mu koşu her şeye emret yaparım gibi sözcükler ve işte tatam artık 6 ay ileri geldiniz ve askerlik gibi bir sıkıntınızda kalmadı ayrıca paranızda cebinizde kaldı. zamanda yolculuk gibi binevi.