terk edilme korkusundan dolayı kişiliğinden ödün vermek

bilinçsizce kişiye itaat etmektir. sırf karşındaki insan seni bırakmasın diye onun istediği şekle bürünmek ileride içinden çıkılamayacak kadar büyük sorunlara yol açabilir. ayrıca bir öz güven problemidir.

kusursuz kişilikler arayıp kusursuzmuş gibi rol yapılması yerine iki insanın birbirini kusurlarıyla kabul etmeleri her zaman için daha sağlıklı bir ilişkiyi oluşturacaktır.

yav bırakın abi böyle şeyleri ! herkesin ilişkisi çok matah gibi sanki. herkes terk edilmekten korkar, hadi kadın-erkek demeyelim birey diyelim. bağlanmak diye birşey var, terk edilmemek için de herkes birilerine eyvallah diyor. ama öyle ama böyle. kendinizi kandırmayın o yüzden, olay zaten kusur şu bu değil ki. ya terk edilmek de sorun değil, mühim olan acılar, ondan da önemlisi anılar.

sonuç hüsrandır kişiliğe vealladalin amin diyebilirsiniz. terk edilme korkusu sardıysa o ilişki bitmiştir. yapacağınız hiç bir şey yok.

(bkz: kim daha az sevmişse ilk o gider)

bu durum bu sorun bu her neyse ne yazık ki doğru. iki taraftan biri her şeyini vermeye hazırken diğer taraf,karşı tarafın duymak istediği güzel sözlerle uyutuyor ya da oyalıyor. * bir nevi aslında bitmiş bir ilişki var ama kişiler kendinlerine bunu inandıramiyor ya da ikna edemiyor.buna ister sadakat* ister alışkanlık. bir türlü itiraf edemiyorlar.*haliyle seven kişi kaybetmemek için ihtimal dahilinde düşünmediği tavizler veriyor.*sonra noluyor ilişki bir müddet daha gittiklerini sanıyorlar. pat.ilişki yolda kaldı. o yüzden kör aşık olmamak lazim. olmuyorsa olmuyordur.taviz vere vere nereye kadar.siz de bir bireysiniz.ya sonra..sonrasi mutsuzluk.

olacağı yoktu neden olurmuş gibi oldu?

siz tanışırken etkilendiği yalnızca dış görünüşün ise ne yaparsan yap gidecek. ayrıca aynı şey senin içinde geçerli yalnızca dış görünüşe göre seviyorsan hayatına alacağın kişiyi daha çok ödün verirsin. hoşlandığınız kişiyi hayatınızın merkezine koymadan bir bakın hayat görüşü değer yargıları insana doğa hayvana bakış açısı sizinle uyumlumu diye. flört evresi aslında çok mantıklı geliyor bana (tabi günümüz mantığı laylaylom şeklinde değil) ikinizde belli hoşlanıyorsunuz adını koymadan bi bakin bakalım.

omurgasizliktir. hiç kimse benim kişiliğimden önemli değildir sutlanabilir.

tamamen güçsüzlük ve acizliktir. bir gün terkedileceğini bildiğin ilişkide devam ediyorsan zaten kişiliksizsindir ödün verecek bir kişilik de yoktur ortada.

riya döngüsünün bir açığı bu. terk edilme korkusu, başım okşanmaz, bi daha beni sevmez, bana inancını kaybeder korkusu. gerçeğimizi öyle derinlere gömdük ki çocukken ona yaklaştığımız anda başımız dönüyor. kimse oralarda gezmesin istiyoruz. kimse oramızı görmesin. oradan beslenelim, günü güya kurtaralım ama kimse bizim içimizdekini görmesin.

insanlar birbirini kaybetmezler. giden gider. çok sevmişsen tabii ki de gitmesin diye çabala. ama bir sahip ya da sahibe gibi onu sürekli kalıcı sanmamak lazım. terk edilmekten hiç korkmadım. kapı giriş için de çıkış için de hep açıktı. isteyen istediği zaman gelir, istediği zaman gider. ben öyle yaptım. bir zararını görmedim. bilakis samimi buluyorum bu hali.

asıl korkunç olan gitmesin, bana olan inancını kaybetmesin, başımı okşamaya, benimle ilgilenmeye beni sevmeye devam etsin diye yalanlara başvurmak. riya döngüsünden çıkın. bugün beslediğiniz bu şey yarın dev bir canavara dönüşecek. onsuz yapamaz hale geleceksiniz. yalansız, arkadan iş çevirmeden, gerçekten emek vererek, gerçekten severek, gerçekten inanarak, şüphesiz, şefkatle ve derin bir bağ kurarak yakınlaşın insanlarla. bir lamiya olmayın. meriçlik de yapmayın. siz kimsenin finosu değilsiniz. "ne yaparsam yapayım benden vazgeçmez, bana zaafı var, sadece bana inanır" dedirttiğiniz biri sizin dostunuz olamaz. sizi seviyor bile değildir gerçekte. karşınıza çıkan insanlar aptal değil. bu yalnızlığınız içeriğindeki sahteliği ve çıkarı elediğimizde çok gerekli ve haklı bir yalnızlık. iyi gözlerle size bakan biri sadece lütfen sahteliğinizi, ayak oyunlarınızı, pisliklerinizi görmesin. iki seçenek yok. yani ya lamiya ya meriç olmak zorunda değilsiniz. birileri başınızı okşayacak diye lütfen kendinize olan saygınızı kaybedeceğiniz pisliklere tenezzül etmeyin. terk edilmek sana bi şey öğretecekse bırak öğretsin. kimse aşk acısından ölmüyor. hepimiz yaşadık. tabii ki de can yakar. tabii ki de zordur. ama geç orayı. çok fazla insan var. korkacak hiçbir şey yok. bigün sen de gitmek terk etmek zorunda kalacaksın. o zaman anlıyorsun bundan başka bi seçenek olmadığını. ama lütfen riya döngüsünden çık. orası bi kuyu. inan ki kendini tekrar edecek alışırsan bu yalanlara. karın da yapacak aynını. çocukların da. kocan da. akrabaların da. onu besleme. neyse o. seviyorum, sevmiyorum. hepsi bu. öyleydi de şöyleydi de. geç. bırak oraları. netliği kaybetme.

bir horoz varmış ve her sabah ötermiş. çiftlik sahibi buna demiş ki;
-artık ötmeyeceksin! yoksa kelleni keseerim demiş.
bu tehdit karşısında horoz korkmuş ve kendi kendine demiş ki;
‘ötmezsem ne olur ki zaten öten başka horozlar var’.
horoz bunun üzerine ötmeyi bırakmış artık…
bir hafta sonra çiftlik sahibi tekrar gelir ve der ki;
-artık tavuk gibi gıdaklıyacaksın, gıdaklamazsan kelleni keserim…
horoz bu tehdit üzerine horozluktan da vazgeçer ve tavuklar gibi gıdaklamaya başlar…
horoz tam bir ay gıdakladıktan sonra çiftlik sahibi tekrar gelir ve bu kez şöyle der;
-şimdi de tavuklar gibi yumurtlamazsan kelleni keserim der!!!
bunun üzerine horoz ağlamaya başlar ve der ki;
-keşke horoz gibi öterken kellem gideydi, demiş.!!!

hasılı,olacak ile öleceğe çare yok.ne yaparsan önüne geçemezsin.kendinden ödün verme!

arkadaşlarımı kırmamak için bazen söylemek istediğim şeyleri söylememediğim olurdu ama, bu kadarı da çok be...

bunu ben bile yapmam.

evet bu hayatta bir bu bir de onaylama açlığı, ihtiyacı hissettiği için insanın kişiliğinden ödün vererek başkalarının istediği onaylayacağı, kabul edeceği şekilde bir yaşantı sürmek. bu ikisi insan kişiliğinden ödün vermesinin yanında insanın kişiliğini yok eder. bu tip insanların kişiliği yok gibidir. bunu okuyacaklara naçizane bir tavsiyede bulunmak istiyorum. bu hayatta ne yaparsanız yapın ilk yapışınızda sizi rahatsız edecek bir şeyse hiç yapmadan vazgeçin çünkü zamanla alışkanlığa dönüşecek asla yakanızı bırakmayacaktır.

bir yapabilsem böyle olmazdı, ama olsun be kendim, biz kimleri yolcu ettik diye kendimi savunduğum başlık. onlar da gitmeseydi.demek gidesileri varmış.
yolları açık olsun.

kişilik oturduktan sonra onu değiştirmek zordur. belki ilişkinin ilk başlarında biraz esnetip ödün verilebilir ama kişi zamanla sıkılıp eski haline dönecektir. aslında bu da bir yerde karşınızdakini olmadığınız bir insan olarak yanıltmanıza neden olacaktır.
alışkanlıklarınızdan, görüşlerinizden, davranışlarınızdan illa ki ilişki içerisinde ödün verirsiniz. karşı tarafta aynı şekilde ödün vermelidir. yoksa ilişki bildiğiniz diktatörlüğe dönecektir.

tanım: bir başkasının terk etmesinden korkup kişinin kendini terk etmesi durumudur.

taviz tavizi doğurur hatırlatmasını yapmak için geldiğim başlıktır.

karşınızdaki dünyanın en iyi niyetli insanı dahi olsa, kaybetme korkunuzu fark ettiği an kan kokusu almış bir köpekbalığına dönüşecektir. siz ödün verdikçe dahasını isteyecek, işe duygu sömürülerini katacak, sevginizden beslenecektir.

sınırlarınıza, çizgilerinize çok dikkat edin.

içini terk edilme kaygısı sardıysa zaten terk edileceksindir. kendinden ödün verdin hadi diyelim belki gitmez durur diye düşünürsün ama en sonunda terk edilirsin. sonrasında ne mi olur? her günün kendine kızmakla ben buna nasıl izin verdim demekle geçer ve bu pişmanlık gerçekten iğrenç hissettirir.

yeni bir ilişkide herşey çok yolundaysa yüksek ihtimalle bir taraf hep ödün veriyordur. kötüsü, bunu kendisine bile itiraf edemez, kendisini başkasıyla ifade etmeyi sürdürerek tükenir, biter.